Die Brief aan die Hebreërs - 07 (Christus ons Oudste Broer)

1.    INLEIDING:

       Kom ons vat net weer kortliks saam wat ons verlede week in vv.5-9 van Hebr.2 gesê het:

·           Ons het gesien dat God die mens met heerlikheid en eer en gesag beklee het, maar dat die mens dit tydens die sondeval verloor het.

·           Ons het na die uitdrukking, die "toekomstige wêreld" gekyk en gesien dat dit na die era van die Kerk verwys, m.a.w. die tyd van Christus se menswording, tot en met Sy wederkoms en dat ons tans midde in die "toekomstige wêreld" leef.

·           Ons het egter ook gesien dat Christus uiteindelik tot die mens se redding gekom het en dat die vloek wat op ons gerus het, verwyder is, deurdat Jesus as Verlosser aan die kruis gesterf het.

·           Die implikasie van Jesus se soendood, is dat ons as gelowiges weer ons heerserskrone sal ontvang en saam met Christus oor die ganse heelal sal regeer en heers. 

2.    SKRIFLESING:

       Hebr.2:10-18 ~ God, ter wille van wie alles bestaan en deur wie alles ontstaan het, wou baie deel laat kry aan sy heerlikheid. En daarom was dit reg dat Hy hulle Leidsman tot die verlossing deur lyding heen tot volmaaktheid sou bring. ¹¹Hy wat heilig maak, sowel as die mense wat geheilig word, is almal uit een Vader. Om hierdie rede is Jesus nie skaam om hulle sy broers te noem nie. ¹²Hy sê tog: “Ek sal u Naam aan my broers bekend maak, in die samekoms van die gemeente sal Ek u lof besing.” ¹³Ook sê Hy: “Ek sal altyd op Hom vertrou.” En verder: “Hier is Ek met die kinders wat God My gegee het.” ¹⁴Aangesien hierdie kinders mense van vlees en bloed is, het Hy ook net soos hulle mens geword. Dit het Hy gedoen om deur sy dood dié een wat mag het oor die dood, dit is die duiwel, te vernietig ¹⁵en om hulle wat uit vrees vir die dood hulle hele lewe lank in slawerny was, te bevry. ¹⁶Dit is duidelik dat dit vir Hom nie om die engele gaan nie, maar om die nageslag van Abraham. ¹⁷Daarom moes Hy in elke opsig aan sy broers gelyk word, sodat Hy ’n barmhartige en getroue Hoëpriester voor God kon wees om die sondes van die volk te versoen. ¹⁸Omdat Hy self versoek is en gely het, kan Hy dié help wat versoek word.

3.    DIE TOEKOMSTIGE WÊRELD:

       Die boodskap wat die Hebreëskrywer deur die volgende klompie verse vir sy lesers wil gee, is geweldig vertroostend en opbouend – ook vir ons. Ons onthou nog dat sy lesers ’n handjievol gelowiges was wat swaar gekry het en wat waarskynlik a.g.v. die vervolging deur die Romeinse owerhede en die spot en hoon wat hulle van die ongelowige Jode moes verduur, moedeloos geraak het en wou teruggryp na die Judaïsme. Die apostel kom egter nou en hy wil hulle bemoedig deur vir hulle te sê dat Christus wat ver meer as die engele is, trouens wat God self is, vir hulle gely het, sodat Hy volmaakte empatie met hulle kan hê en hy doen dit deur op sistematies wyse vir hulle te verduidelik wat Christus se lyde eintlik vir hulle inhou – ek wil dit ook graag vanoggend aan die hand van 'n klompie opskrifte en subopskrifte met julle deel:

·         Christus se lyding (v.10)

·         Jesus se broers (v.11)

o   Dieselfde Vader (v.11)

o   Selfopenbaring (v.12)

o   Vertroue (v.13)

o   Niks te vrees (v.14)

o   Bevryding (v.15)

o   Hoë Priester (v.16-17)

-     Versoening (vv.17b-18)

-     Barmhartig (v.17)

-     Getrou (v.17).

4.    CHRISTUS SE LYDING (v.10):

            Die O.A.V. (soos die meeste Engelse vertalings) begin met die woorde ~ Want dit het Hom betaam... (N.K.J.V. ~ For it was fitting for Him...). Hierdie paar woordjies is ongelukkig weggelaat uit die N.A.V. en ek sê dit is ongelukkig, omdat dit soveel vir ons sê van God se genade en liefde vir ons as sondaars – Hy wat alle dinge geskape het en deur Wie alles is – Hy kom en Hy besluit dat ons (Sy uitverkore kinders) Sy heerlike verlossing uit genade moes ervaar, maar daarvoor moes Christus aan die kruis op Golgota kom ly. Dit was egter ook vanpas vir Hom om dit te doen, omdat dit in ooreenstemming met Sy karakter was.

·                    Eerstens het Hy Sy onbeskryflike wysheid gedemonstreer, want die mens was in die moeilikheid – hy het Sy ewige heerskappy verloor a.g.v. die sondeval, maar God kom in Sy alwysheid en Hy het ’n fenomenale plan in plek daarvoor – Hy gee aan die mens ’n Verlosser (Jesus) wat sou kom ly vir ons sonde, sodat ons die ewige saligheid kan beërwe en weer die Heerserskroon saam met Jesus Christus kan dra.

·                    Dit het God egter ook in die tweede plek betaam om verlossing deur lyding te skenk aan ons, omdat Hy daardeur Sy heiligheid gedemonstreer het. Omdat God heilig is, haat Hy die sonde, maar soos ons pas gesien het, gee Hy Sy Seun om aan die kruis op Golgota te ly en word Jesus sodoende die Een wat in ons plek, God se toorn op die sonde verduur.

·                    Derdens het God Sy almag deur Christus se lyde ten toon gestel, want vir ’n kort rukkie het Hy aan die kruis kom ervaar wat mense wat weier om hulle te bekeer en Christus as Saligmaker na te volg, vir die res van die ewigheid sal ervaar – maar dit was net vir ’n kort tydjie, want God het Hom weer opgewek uit die dood.

·                    Nog een van God se karaktereienskappe wat Hy deur Jesus se lyde geopenbaar het, was Sy oneindige liefde ~ God het die wêreld so lief gehad dat Hy sy enigste Seun gegee het, sodat dié wat in Hom glo, nie verlore sal gaan nie maar die ewige lewe sal hê (Joh.3:16) – Hy (Jesus) sterf in ons plek!

·                    Jesus moes egter ook kom ly, om daardeur God se oneindige genade aan ons te betoon, want deur Sy genade het Hy aan elkeen wat in Hom glo, volkome vergifnis aangebied – daarom dat Paulus sê ~ Daar is dus nou geen veroordeling vir dié wat in Christus Jesus is nie (Rom.8:1).

5.    JESUS SE BROERS (vv.11-18):

Ons vind in v.11a van ons Skriflesing nog ’n rede waarom Jesus moes kom ly, nl. dat Hy wat heilig maak, sowel as die mense wat geheilig word, almal uit een Vader (is) (v.11a). Dit beteken m.a.w. dat elkeen van ons wat in Christus Jesus gered is en wat deur Hom geheilig is – vir wie daar geen veroordeling meer is nie, het een geword met die Vader. Wat is die gevolg hiervan? V.11b ~ Om hierdie rede is Jesus nie skaam om hulle sy broers te noem nie. Ons is m.a.w. Jesus se broers! Hierdie feit is ’n ontsagwekkende gedagte, veral as ons in gedagte hou wat die Hebreërskrywer in Hebr.1:3 van Jesus gesê het ~ Uit Hom straal die heerlikheid van God en Hy is die ewebeeld van die wese van God. Hy hou alle dinge deur sy magswoord in stand. Nadat Hy die reiniging van sondes bewerkstellig het, het Hy gaan sit aan die regterhand van die Majesteit in die hoë hemel. Hy uit Wie die heerlikheid van God straal; Hy wat die ewebeeld van God is; Hy wat alles met Sy magswoord in stand kan hou; Hy wat aan die regterhand van God sit – Hy noem ons Sy broers! En wanneer Hy ons Sy broers noem, sê Hy dit in alle opregtheid; met oorgawe en in volmaakte liefde.

As Hy dan sê dat ons Sy broers is, het dit tog sekerlik bepaalde implikasies vir ons:

o    Paulus sê in Rom.8:17 vir ons ~ En omdat ons kinders is, is ons ook erfgename. Ons is erfgename van God, erfgename saam met Christus. As ons dus erfgename saam met Christus is, beteken dit dat ons dieselfde Vader het.

      

       John MacArthur stel dit baie mooi wanneer hy sê: "The Sanctifier and the sanctified now have one Father, and the Sanctifier is not ashamed to call the sanctified His brothers". Ons oudste Broer en ons het een en dieselfde Vader en Christus se heiligheid is nou ons heiligheid! Ja, ons praktiese lewe is nog deurspek met sonde, maar posisioneel, of te wel, wat ons status voor God aan betref,  is ons heilig in God se oë ~ Kol.2:10a ~ ...en julle het die volheid in Hom (NASB ~ …and in Him you have been made complete). Omdat ons reeds volkome (volmaak) is in Hom, moet die oorheersende doel in en met ons lewe wees, om te word wat ons nou reeds posisioneel in Christus is, daarom dat Paulus se pleitgebed in Ef.3:19 soos volg lui ~ Mag julle sy liefde ken, liefde wat ons verstand te bowe gaan, en mag julle heeltemal vervul word met die volheid van God. Nou dat ons Christus se broers en God se kinders is, moet ons dienooreenkomstig begin lewe.

o    Soos ons nou alreeds ’n paar keer gesien het, nl. dat die Hebreërskrywer se lesers die Ou Testament baie goed ken, haal hy ook in v.12 uit die Ou Testament aan – hy haal Ps.22:22 vir hulle aan en wys hulle hoe dat Christus Homself aan hulle/ons openbaar. Ps.22 is ’n Psalm waar Christus self aan die woord is en die hele Psalm is ’n profetiese getuienis van Sy komende kruisiging. So vind ons bv. in Ps.22:2a, waarskynlik die mees bekende kruiswoorde van Jesus, nl. My God, my God, waarom het U my verlaat (Matt.27:46; Mark.5:34). In vv.6-8 van Ps.22 praat Jesus oor Sy vernedering op Golgota (Matt.27:39-44) en vv.14-15 beskryf Hy Sy laaste oomblikke aan die kruis. In vv.16-18 is Hy baie spesifiek oor die detail van Sy kruisiging (Joh.19:23-36).  

       Jesus sê baie duidelik dat Hy Sy vader se Naam aan Sy broers (ons) in die gemeente bekend sal maak – ons sal God die Vader leer ken en beter leer ken deur die gemeente – is dit nie genoeg rede om Hebr.10:25 ter harte te neem nie ~ ...en laat ons ons onderlinge byeenkoms nie versuim soos sommige die gewoonte het nie, maar laat ons mekaar vermaan, en dit des te meer namate julle die dag sien nader kom?

o    In v.13 van Hebr.2 wil die skrywer vir ons en sy lesers wys op die vertroue wat spruit uit die feit dat Jesus Homself as ons ouer Broer beskou. Die woorde van v.13 is ontleen aan Jes.8:18. In Jes.8:18 en verder verwys Jesaja na sy eie twee seuns wanneer hy sê ~ Hier is ek en die kinders wat die Here vir my gegee het. Jesaja gaan voort en hy sê ~ ...Ons is in Israel lewende getuies van die Here die Almagtige wat op Sionsberg woon. Beide hierdie seuns het profetiese name gehad – die een was Maher-Shalal-Hash-Baz genoem en die betekenis van sy naam het gedui op die spoedige verwydering van die onderdrukking wat Juda ervaar het onder Sirië en Israel. Die ander seun was Shear-Jashub wat weer ’n verwysing is van die profetiese woord in Jes.7:3 en wat dui op die feit dat ’n oorblyfsel van Juda sal terugkeer. As ons verder in gedagte hou dat Jesaja se naam, "Jahweh is my redding" beteken, het ons hier ’n toonbeeld van vertroue in Jahweh – die Almagtige God en Vader wat Jesaja se volk se onderdrukking gaan beëindig – Jesaja en sy seuns het ’n toekoms in die Here God.

       Dit is hierdie selfde vertroue wat Jesaja in Sy hemelse Vader gehad het wat die Hebreërskrywer wil sê, ons ook kan hê, want die Vader van Jesus, is ook ons Vader en daarom het ons ook ’n toekoms.

o    V.14 van ons Skriflesing begin met die woorde ~ Aangesien hierdie kinders mense van vlees en bloed is.... Hierdie kinders waarvan die Hebreërskrywer praat verwys natuurlik nog steeds na Jesaja se twee seuns en hy wil vir ons sê, dat hierdie seuns, tesame met hul pa, mense van vlees en bloed was en daarmee saam sê hy dat Jesus net so mens geword het – dit sien ons in die volgende gedeelte van v.14. Waarom moes Jesus mens word? V.14b verskaf aan ons die antwoord ~ ... Dit het Hy gedoen om deur sy dood dié een wat mag het oor die dood, dit is die duiwel, te vernietig – die satan is  vernietig! Ons het niks meer te vrees nie!

       Die satan se kragtigste wapen in sy arsenaal teen die mens, is die dood (fisiese dood; geestelike dood en die ewige dood) en hy het geweet dat God se straf op ons sonde, die dood was – hy het dus geweet dat indien ons in ons sondige toestand sou bly, ons sou sterf en nooit in God se teenwoordigheid kon kom nie. God moes dus die satan se belangrikste wapen (die dood), skadeloos stel en juis om daardie rede het Jesus mens geword en in ons plek gesterf! Eers na Jesus se dood kon Hy sê ~ Nog net ’n klein rukkie, en dan sien die wêreld My nie meer nie, maar julle sien My, omdat Ek lewe en julle sal lewe (Joh.14:19).Om hierdie rede het Paulus dit uitgejubel ~ Dood, waar is jou oorwinning? Dood, waar is jou angel? (1 Kor.15:55).

       Jesus het mens geword, sodat hy die onafwendbare (unavoidable) dood vir Sy kinders aan die kruis kon oorwin, maar ook om die mag van die satan finaal te vernietig. Jesus wat Homself ons Broer noem, het aan die kruis gesterf, sodat ons ’n geweldige stuk sekuriteit mag beleef – ons hoef die houvas van die satan oor ons nie meer te vrees nie en ons hoef nie meer God se ewige straf op ons sonde te vrees nie. Ons beskik nou oor hierdie wonderlike stuk sekuriteit, nl. dat ons opgewek gaan word uit die dood en dat ’n ewige lewe op ons wag!

o    Die Hebreërskrywer gaan in v.15 voort met die tema oor die dood en hy sê ~ ... om hulle wat uit vrees vir die dood hulle hele lewe lank in slawerny was, te bevry. Die vrees vir die dood is ’n werklikheid en daarom is daar min mense wat die dood nie vrees nie. Waaroor gaan hierdie vrees en wie is die mense wat die dood vrees? Natuurlik is daar min gelowiges wat nie die dood vrees nie en dit is nié omdat hulle onseker is van hul ewige bestemming nie, maar dit gaan bloot net oor die onsekerheid van die proses van die dood self en in baie gelowiges se lewe is dit ’n geval dat hulle nie graag afskeid wil neem van hul geliefdes nie – dit gaan egter in hierdie vers oor mense wat ongered is en daarom die dood vrees, omdat hulle die onbekende vrees, of omdat hulle die wete  van ’n geen-bestaan na die dood, soos wat hulle dit sien,  nie wil aanvaar nie, maar ten diepste, glo ek, is dit omdat baie van hulle weet dat hulle ongered is en daarom die ewige verdoemenis tegemoet gaan. Om in hierdie vrees te leef – ’n vrees vir die dood, is niks anders as om soos ’n slaaf in kettings geslaan te wees nie.

       Vir Jesus se "broers" is daar egter geen kettings meer nie; geen slawerny nie, want ons is bevry en daarom kan gelowiges uitroep ~ ...want om te lewe, is vir my Christus, en om te sterwe, is vir my wins (Fil.1:21). Die dood hou geen bedreiging vir gelowiges meer in nie en daarom hoef gelowiges die dood nie meer te vrees nie, want 2 Kor.5:21 stel dit vir ons baie mooi ~ Christus was sonder sonde, maar God het Hom in ons plek as sondaar behandel sodat ons, deur ons eenheid met Christus, deur God vrygespreek kan wees. As ons dan vrygespreek is, het  ons niks te vrees nie en kan ons die dood en daarom ons ontmoeting met God met vrymoedigheid en sonder vrees tegemoet gaan – die graf word dus vir elkeen wat in Christus Jesus is, net ’n deurgang na ’n wonderlike plek waar ons in die ewige teenwoordigheid van God sal wees.

o    As ons alles in ag neem wat ons tot nou vir mekaar gesê het, is dit baie duidelik dat dit wat die skrywer in Hebr.2:16 sê, absoluut in die kol is, nl. ~ Dit is duidelik dat dit vir Hom nie om die engele gaan nie, maar om die nageslag van Abraham. Dit gaan dus vir Christus oor die nageslag van Abraham – dit is m.a.w. elke gelowige wat in Christus Jesus ingeplant is.

       Die Hebreërskrywer sê egter nou in v.17 ~ Daarom moes Hy in elke opsig aan sy broers gelyk word. Waarom moes Hy aan ons gelyk word? Waarom moes Hy vir ~ ...’n kort tydjie minder gemaak (word) as die engele (Hebr.2:9)? Ja, dit was sodat Hy vir ons almal kon sterf, maar dit was ook soos v.17b verder sê ~ ... sodat Hy ’n barmhartige en getroue Hoëpriester voor God kon wees....

       Wat of wie is ’n Hoë Priester? In die Ou-Testamentiese bedeling het die priesters ʼn belangrike plek as tussenganger tussen God en die gelowiges ingeneem. Die taak van die Hoë priester word vir ons in detail deurgegee in die opdrag wat die Here vir sy volk van die berg Sinaï af gegee het.  Ons onthou dat die Here daar sy verbond met sy volk gesluit het. 'n Belangrike deel van daardie genadeverbond was God se begeerte om by sy mense te woon. Dit is die rede waarom Hy opdrag gegee het dat hulle ’n tabernakel moes bou. Die tabernakel moes op so 'n manier saamgestel wees dat God se teenwoordigheid by sy volk steeds op 'n afstand en ontoeganklik was. God se teenwoordigheid was in die allerheiligste in die diepste punt van die tabernakel en met 'n swaar voorhangsel afgesonder. Die volk was nie eers toegelaat om nader as die ingang van die heiligdom te kom nie. Hierdie uitleg van die tabernakel moes die mense herinner aan wat gebeur het toe die mens in sonde geval het. In die tabernakel, het dit God behaag om die reukofferaltaar in die heiligdom voor by die voorhangsel tussen die heiligdom en die allerheiligste te laat plaas. Offers moes deur die Hoë Priester op die altaar gebring word wat uitspel hoedat dit vir sondige mense moontlik is om met die heilige God versoen te raak. So moes die priester dus die bediening van die versoening behartig. Hy staan tussen die sondaar en God, hy nader tot God in die belang van die sondaar en tree in en doen voorbidding vir die sondaar. Hy pleit by God om op grond van die bloed van die offer wat gevloei het, weer die sondaar in guns aan te neem.

       Jesus het as Hoë Priester presies dit kom doen en wat is die implikasies van Sy Hoë Priesterskap vir ons?

-        Hy het eerstens, ’n volmaakte en ewige versoening tussen God en ons as sondaars kom bewerkstellig, daarom dat v.17b-18 sê ~ sodat Hy ’n barmhartige en getroue Hoëpriester voor God kon wees om die sondes van die volk te versoen. ¹⁸Omdat Hy self versoek is en gely het, kan Hy dié help wat versoek word.

-        Tweedens sê die apostel vir ons dat Hy ’n barmhartige Hoëpriester is. Die woord "barmhartig" is in die Grieks, ἐλεήμων (eleēmōn) en beteken "genadig" of "ontfermend", m.a.w., iemand is barmhartig wanneer hy die hulpgeroep van iemand in nood hoor en daardie persoon, onvoorwaardelik en met ’n simpatieke oor te hulp snel – barmhartigheid beskryf derhalwe iemand se optrede, gesindheid en emosies t.o.v. iemand anders wat in nood verkeer. Hierdie is dan ook ’n woord wat hoofsaaklik vir God gebruik word – dit is dus een van Sy karaktereienskappe.

       Christus, ons Oudste Broer word dan hier in v.17 beskryf as ’n Hoë Priester wat ten alle tye ons hulpkrete hoor en ons simpatiek te hulp snel.

-        Ons sien egter ook dat Christus, ’n getroue Hoë Priester is. Die Ou Puritein, John Brown sê in sy kommentaar oor Hebreërs, dat Jesus ’n getroue Hoë Priester is, wat op ’n betroubare; noukeurige; presiese; standvastige en versigtige wyse, aandag skenk aan Sy kinders te midde van hulle versoekings en swaarkry.

       Geliefdes, dit is net Jesus Christus wat so ’n volmaakte, liefdevolle Hoë Priester kan wees en Hy is jou volmaakte, barmhartige en getroue Hoë Priester, omdat Hy jou oudste Broer is! Neem jou sorge; jou hartseer; jou frustrasies; jou depressie; jou vrae; jou probleme; jou versoekings, na jou Oudste Broer, want soos Paulus in 2 Tes.3:3 sê ~ Die Here is getrou; Hy sal julle versterk en julle van die bose bewaar en in 2 Tim.2:13 sê Paulus verder ~ ...as ons ontrou is—Hy bly getrou: Hy kan Homself nie verloën nie. Laastens sê die Hebreërskrywer in Hebr.10:23 ~ Laat ons styf vashou aan die hoop wat ons bely, want God is getrou: Hy doen wat Hy beloof het.

---

[1] Boodskap deur Kobus van der Walt te Vaaldriehoek Gereformeerde Baptistegemeente (Meyerton) - Sondag, 29 Julie 2012

Die Brief aan die Hebreërs - 06 (Maar Jesus!)

Indien u hierdie preek wil uitdruk – Verlig die teks in hierdie venster en kopieer en plak dit daarna in enige Woordverwerkingsprogram (bv. MS Word of Word Perfect) – druk daarna gewoon uit.

1.    INLEIDING:

       Ons gaan vanoggend na vv.5-9 van Hebreërs 2 kyk, maar t.w.v. die konteks en volledigheid, asook om ons voor te berei op die volgende paar boodskappe wat gaan volg uit hoofstuk 2, gaan ons vanoggend die volledige hoofstuk 2 lees.

       Soos wat die geval met hoofstuk 1 was, maak die Hebreërskrywer weer in hierdie gedeelte gebruik van aanhalings vanuit die Ou Testament – so haal hy bv. in 2:6-7 aan uit Ps.8:5-7. Ps.22:23 word in 2:12 vermeld, en in 2:13 gebruik hy die woorde van Jes.8:17-18.

       Elke keer as die skrywer sulke aanhalings gebruik, vertel hy ’n deel van Jesus se verhaal. Hy lei Jesus se verhaal as't ware af vanuit die Ou Testament, want baie van die tekste in die Ou Testament wys juis heen na Jesus Christus en daarom moet ons ook, wanneer ons die Ou Testament lees, dit in die lig van Jesus Christus lees, want Jesus se verhaal plaas Ou Testamentiese verhale in perspektief en maak ook ’n verskil aan mense in die Ou Testament se individuele verhale. 

2.    SKRIFLESING:

       Hebr.2:5-18 ~ Dit is nie aan engele dat Hy die toekomstige wêreld, waarvan ons praat, onderwerp het nie. ⁶Inteendeel, iemand het êrens getuig en gesê: “Wat is ’n mens dat U aan hom dink, ’n mensekind dat U na hom omsien? ⁷U het hom ’n kort tydjie minder as die engele gemaak; U het hom met heerlikheid en eer gekroon; ⁸U het alles aan hom onderwerp.” By die onderwerping van alle dinge aan die mens is niks uitgesluit nie. Alles is aan hom onderwerp. Nou sien ons nog nie dat alle dinge reeds aan die mens onderwerp is nie. ⁹Maar ons sien Jesus, met eer en heerlikheid gekroon op grond van sy lyding en dood. Hy is ’n kort tydjie minder gemaak as die engele, sodat Hy deur die genade van God vir almal sou sterwe. ¹⁰God, ter wille van wie alles bestaan en deur wie alles ontstaan het, wou baie deel laat kry aan sy heerlikheid. En daarom was dit reg dat Hy hulle Leidsman tot die verlossing deur lyding heen tot volmaaktheid sou bring. ¹¹Hy wat heilig maak, sowel as die mense wat geheilig word, is almal uit een Vader. Om hierdie rede is Jesus nie skaam om hulle sy broers te noem nie. ¹²Hy sê tog: “Ek sal u Naam aan my broers bekend maak, in die samekoms van die gemeente sal Ek u lof besing.” ¹³Ook sê Hy: “Ek sal altyd op Hom vertrou.” En verder: “Hier is Ek met die kinders wat God My gegee het.” ¹⁴Aangesien hierdie kinders mense van vlees en bloed is, het Hy ook net soos hulle mens geword. Dit het Hy gedoen om deur sy dood dié een wat mag het oor die dood, dit is die duiwel, te vernietig ¹⁵en om hulle wat uit vrees vir die dood hulle hele lewe lank in slawerny was, te bevry. ¹⁶Dit is duidelik dat dit vir Hom nie om die engele gaan nie, maar om die nageslag van Abraham. ¹⁷Daarom moes Hy in elke opsig aan sy broers gelyk word, sodat Hy ’n barmhartige en getroue Hoëpriester voor God kon wees om die sondes van die volk te versoen. ¹⁸Omdat Hy self versoek is en gely het, kan Hy dié help wat versoek word.

3.    DIE TOEKOMSTIGE WÊRELD:

       Nadat die skrywer ’n ernstige beroep op sy lesers gedoen het om nie hul redding te verwaarloos nie, kom hy vlugtig terug na sy bespreking oor die engele soos ons reeds in hoofstuk 1 gesien het en wel as inleiding tot sy lering wat hy binnekort gaan gee oor die mens se ewige bestemming.

       Ons kry met ’n interessante uitdrukking te doen in v.5, nl. ...die toekomstige wêreld. Waarvan praat die skrywer hier? Ons moet steeds die doel met die skrywe van die brief hier in gedagte hou, nl. dat die lesers van hierdie brief terug neig na die "moderne" Judaïsme (modern = tydens die skrywe van die brief) en dan spesifiek na die oortuiging van die Esseners wat beide ’n baie prominente plek aan engele gegee het. Ook moet ons die benadering van die skrywer in gedagte hou, nl. dat hy sy onderwerp vanuit die Ou Testament benader – ons moet onthou dat die Jode en dan natuurlik ook die gelowiges vanuit die Judaïsme, die Ou Testament baie goed geken het. Wanneer hy dan praat van "die toekomstige wêreld", verwys hy nié, soos die aanhangers van die dispensasieleer ("Dispensasionaliste"), na ’n nuwe aarde tydens ’n sg. duisendjarige vrederyk waar mens en dier en natuur nuutgeskep sal wees en alles en almal vir ’n duisend jaar in vrede saam sal woon nie. Nee, hy verwys na die era van die kerk – onthou net weer, hy skryf vanuit die Ou Testamentiese profesieë en benader sy lesers vanuit hierdie profesieë en lei hulle na die era waarin hulle hulself  nou op daardie stadium bevind – in die Nuwe Testamentiese era van die kerk – vanuit die profete se oogpunt lê die "wêreld" dus nog in die toekoms – daarom dat hy praat van die "toekomstige wêreld".

       Vir die lesers van hierdie brief was die "toekomstige wêreld" dus nie meer toekoms nie, want hulle was midde in die era van die kerk, maar die uiteindelike vervulling van die era van die kerk het tog ook nog in die toekoms gelê, wanneer Christus Sy bruid gaan kom haal ("die reeds en die nog nie") – dit is waarom die apostel dan ook in Hebr.13:14 sê ~ Want ons het hier geen blywende stad nie, maar ons soek die toekomstige (O.A.V.). Anders gestel, dit is asof die skrywer vir sy lesers sê: "Die ou profete het gesê dat daar eendag in die toekoms, ’n nuwe wêreld gaan wees en my liewe lesers, daardie tyd het nou die dag aangebreek toe Jesus hier op aarde was en julle, my vriende is nou deel van daardie wêreld waarvan die profete gepraat het."  

       Die apostel sê dan nou hier in v.5 vir sy lesers dat Christus in beheer is van hierdie nuwe wêreld en nié die engele nie.

4.    DIE MENS VERLOOR HEERSKAPPY:

       In v.7-8a van ons Skriflesing kry ons nog ’n baie interessante, dog moeilike frase. Daar staan ~ ... U het hom ’n kort tydjie minder as die engele gemaak; U het hom met heerlikheid en eer gekroon; ⁸U het alles aan hom onderwerp. Van wie word hier gepraat? Word hier van die mens gepraat, of word hier van die Seun van die Mens, Christus Jesus gepraat? As ons eerstens kyk na die feit dat die verwysing hier na die een aan wie alles onderwerp is, met ’n klein letter "h" geskryf word, behoort dit alreeds aan ons ’n aanduiding te gee dat hier van die mens gepraat word. Ook as ons na die konteks kyk, kan dit nie anders as dat hier van die mens gepraat word nie, want in die voorafgaande vers, nl. v.6 word daar verwys na die mensekind aan wie God dink, ens.

       Die vraag is egter nou: Hoe is dit moontlik dat die skrywer kan sê dat alles aan die mens onderwerp word? Hier word ons weer soos in die voorafgaande gedeeltes in Hebreërs, terug geneem na die Ou Testament en wel na die skeppingsverhaal in Genesis en daar sien ons dat die mens oor drie besondere eienskappe beskik het:

·           Verstommende posisie ~ ... U het hom ’n kort tydjie minder as die engele gemaak. Die mens is in ’n sekere sin geringer as die engele, maar slegs wat sy liggaamlike krag aan betref. Die mens is egter nie geestelik, of in belangrikheid, geringer as die engele nie – wat ’n wonderlike posisie vir die nietige mens om in te verkeer!

·           Verstommende eer ~ ...U het hom met heerlikheid en eer gekroon. Adam en Eva was die kroon van die oorspronklike skepping – God het hulle in volmaakte omstandighede geplaas en saam met hulle in die aandwindjie gewandel (Gen.3).

·           Verstommende gesag ~ ...U het alles aan hom onderwerp. Hierdie gesag is in Gen.1:28 aan die mens gegee – hulle moes die aarde namens God regeer.

       God se aanvanklike doel met die mens was verstommend, maar ongelukkig en tragies het die mens geval voor die satan se versoeking en het die mens hierdie verstommende posisie, eer en gesag verloor. Die eerste Adam, as kroon van God se skepping, het hierdie waardigheid en ongeskondenheid  ("wholeness") verloor. Ons sien dus dat die mens aanvanklik die kroon van God se skepping was, maar hy verloor hierdie posisie deur die sondeval.

       Vers 8a-b sê ondubbelsinnig dat alle dinge aan die mens onderwerp is, maar die skrywer sê egter in v.8c die volgende ~ ... Nou sien ons nog nie dat alle dinge reeds aan die mens onderwerp is nie. Die Hebreërskrywer gaan hier voort deur te sê, dat waar die mens oor die aanvanklike heerskappy beskik het, hy dit tydens die sondeval prys gegee het en is dit steeds in hierdie era nog nie aan hom terug gegee nie en dit is nie moeilik om dit te sien nie, want ons kan maar net rondom ons kyk, dan sien ons wat die mens doen met die natuur; met morele standaarde; opvoeding; dissipline; die ekologie; vernietiging van sy medemens; die ontkenning van God se heerskappy en so kan ons aangaan. Selfs in hierdie "toekomstige wêreld" waarin ons leef, beskik ons dus nie oor die gesag en beheer oor hierdie wêreld nie.

       Die mens is nou onderworpe aan die aarde – hy plant, maar hy is nie seker of hy ’n oes gaan kry nie. Hy bou huise, maar dit kan oornag verwoes word deur ’n tornado – die een oomblik is jy gesond en die volgende oomblik het jy terminale kanker, of sterf jy in ’n ongeluk. Daar kom egter ’n dag dat alles weer reggestel gaan word en God se kinders weer alle heerskappy van God sal terug ontvang, daarom dat Jes.2:4 sê ~ Hy sal oordeel tussen die nasies, regspreek oor baie volke. Hulle sal van hulle swaarde ploegskare smee en van hulle spiese snoeiskêre. Die een nasie sal nie meer die swaard teen die ander opneem nie, en hulle sal nie meer leer om oorlog te maak nie. Daar kom dus ’n dag dat God se kinders nooit weer onderwerp sal wees aan seerkry, swaarkry of die dood nie! Ons sal wees soos die engele ~ Hulle kan ook nie meer sterwe nie; hulle is soos die engele. Hulle is kinders van God, omdat hulle uit die dood opgestaan het (Luk.20:36).

5.    CHRISTUS KOM TOT DIE MENS SE REDDING:

       Die Joodse gelowiges wat hierdie skrywe van die apostel ontvang het, het sekerlik die spot en hoon ervaar van hulle mede-Jode wat nie volgelinge van Christus was nie, want in die oë van die ongelowiges was hierdie handjievol gelowiges ’n bejammerenswaardige groepie mense, want hulle volg ’n mislukte Messias na – ’n koning wat nie die juk van die Romeinse onderdrukking kon afskud nie; ’n Redder wat aan ’n misdadigerskruis gesterf het – ’n verwerplike misdadiger wat die naam Jood nie eens werd was nie. Dit is geen wonder dat hierdie handjievol gelowiges waarskynlik moedeloos geraak het en begin wonder het, of hulle nie tog dalk maar ’n fout begaan het nie en of hulle nie maar moet terugkeer na die Joodse geloof nie.   

       Vers 9 begin egter met een van die wonderlikste woorde in die ganse Bybel – die woordjie "maar". Die mens het sy heerskappy ná die sondeval verloor; die mens gaan steeds in hierdie "toekomstige wêreld" waarin ons leef, gebuk onder swaarkry, siekte en dood, maar dan kom v.9 en dit begin met "maar". Maar wat? Die mens se aanvanklik geopenbaarde bestemming – ’n bestemming van heerskappy; van heerlikheid; van ’n ewige en verheerlikte lewe, is deur die sondeval vernietig, want die mens se bestemming het nou skielik die ewige dood geword – die woorde van Gen.2:17 het skielik ’n vernietigende realiteit geword ~ ...maar van die boom van alle kennis mag jy nie eet nie. Die dag as jy daarvan eet, sterf jy.  

       Daar is egter hoop – alles is nie verlore nie, want die Hebreërskrywer sê: Maar..., maar Jesus...! Maar ons sien Jesus, met eer en heerlikheid gekroon op grond van sy lyding en dood. Hy is ’n kort tydjie minder gemaak as die engele, sodat Hy deur die genade van God vir almal sou sterwe (v.9). John MacArthur stel dit so pragtig wanneer hy sê: "The cross conquered the curse!"  En Philip Hughes stel dit net so mooi wanneer hy sê: "First the Cross, then the Crown". Die Koninkryk sál uiteindelik herstel word en die mens sál weer sy kroon van heerskappy terug ontvang!

       Hoe gaan dit gebeur, want ons sit met ’n baie ernstige probleem? Rom.5:12 is baie duidelik daaroor ~ Deur een mens het die sonde in die wêreld gekom en deur die sonde die dood, en so het die dood tot al die mense deurgedring, omdat almal gesondig het. As ons almal sondaars is en die vloek van hierdie realiteit, nl. dat ons almal gedoem is om te sterf, hoe kan ons, ons kroon van heerskappy dan terug ontvang? Die vraag is dus: Hoe kan ons sonder sonde raak; hoe kan ons bly lewe? Hoe kan ons hierdie vloek wat op ons rus, van ons afskud? Die enigste oplossing hiervoor, is dat die vloek wat op ons rus, verwyder moet word. Die enigste manier waarop hierdie vloek verwyder kan word, is dat ons of iets of iemand anders vir ons skuld moet betaal en ons is baie deeglik bewus daarvan dat óns dit nie kan doen nie. Ons het ook al gesien dat skape en bokke en duiwe wat geoffer was deur die Hoë Priester onder die Ou Verbond, nie volkome genoeg was nie, want daardie offers moes jaar na jaar gemaak word. Nie ons of iets anders kon dit dus doen nie – ons het Iemand nodig om hierdie ewige vloek van ons af te skud

       Paulus verduidelik vir ons in Rom.6:5-11 hoe hierdie vloek van ons verwyder kan word ~ Aangesien ons met Hom een geword het in sy dood, sal ons sekerlik ook met Hom een wees in sy opstanding. ⁶Ons weet tog dat die sondige mens wat ons was, saam met Christus gekruisig is, sodat ons sondige bestaan beëindig kon word. Ons is dus nie langer slawe van die sonde nie. ⁷Iemand wat gesterf het, is immers vry van die mag van die sonde. ⁸Ons het saam met Christus gesterwe; daarom glo ons dat ons ook saam met Hom sal lewe. ⁹Ons weet dat Christus wat uit die dood opgewek is, nie weer kan sterwe nie; die dood het nie meer mag oor Hom nie. ¹⁰Hy het gesterwe en is eens en vir altyd vir die sonde dood. Nou lewe Hy, en Hy lewe vir God. ¹¹Julle moet dus altyd onthou dat ook júlle vir die sonde dood is, maar vir God lewe, omdat julle een is met Christus Jesus. Waar lê die antwoord? V.5 ~ Aangesien ons met Hom een geword het in sy dood. Ons moet dus ons vertroue in Jesus Christus plaas en die oomblik as dit gebeur, word ons saam met Christus gekruisig (v.6). En wat is die gevolg hiervan? V.6b ~ ... sodat ons sondige bestaan beëindig kon word. Ons is dus nie langer slawe van die sonde nie.

       Omdat ons nou een is met Christus en ons dood is vir die sonde, sê Paulus verder in v.8, (sal) ons ook saam met Hom lewe.

       In Christus is ons heersers. Ons het weliswaar nog nie ons heerserskrone ontvang nie, maar ons sal verseker dit in die toekoms ontvang. Die Hebreërskrywer verduidelik dan ook vir ons in v.9 hoe dit moontlik gemaak is, nl. dat Jesus vir ~ ... ’n kort tydjie minder gemaak (is) as die engele, sodat Hy deur die genade van God vir almal sou sterwe. Ons het hierdie selfde uitdrukking in v.7 gesien, waar daar van die mens gepraat word, nl. dat hy vir ’n klein rukkie laer as die engele gemaak is, máár die uiteinde van die mens is om eendag as verloste, verhoog te word in Christus, ja selfs hoër as die engele. Die engele is hemelwesens en terwyl ons hier op aarde is, is ons laer as hulle en toe Jesus na die aarde gekom het, was Hy ook vir ’n rukkie laer as die engele, omdat Hy hier op aarde ook mens was – ja weliswaar volmaakte mens sonder sonde, maar mens! Dit was egter nodig vir Jesus om "vir ’n rukkie laer as die engele te moes wees", sodat Hy vir ons kon kom sterf en ons uiteindelik in Hom verhef kan word om weer as heersers saam met Hom te kan heers.

6.    TEN SLOTTE:

       Net ’n laaste opmerking. Wanneer die Hebreërskrywer vir ons sê dat Jesus vir almal gesterf het, bedoel hy tog sekerlik nie dat Christus vir elke individuele siel op aarde gesterf het en dat daar versoening gedoen is vir elke mens nie, want dit sal tog sekerlik die boodskap van die Bybel weerspreek? Ons moet in gedagte hou dat die skrywer sy brief rig aan Joodse Christene en hy wil deur hierdie opmerking beklemtoon dat Christus nie net vir die Jode gesterf het nie, maar ook vir die heidene.

       Geliefdes, hierdie spanning tussen die reeds en die nog nie, wat so duidelik uiteengesit word in hierdie gedeelte van Hebreërs, moet bemoedigend wees vir ons, want daar is soveel om voor dankbaar te wees – Christus het immers vir ons gesterf en ons sodoende vrygekoop van die ewige toorn van God en ons het die vooruitsig om gekroon te word as heersers oor die skepping saam met Christus, maar aan die anderkant is ons reeds meer as oorwinnaars in Hom en het ons ’n wonderlike boodskap wat ons kan uitdra aan ’n verloregaande wêreld, nl. dat daar hoop is; dat daar verlossing en vergiffenis is vir diegene wat in Jesus Christus glo!

---

[1]Boodskap deur Kobus van der Walt te Vaaldriehoek Gereformeerde Baptistegemeente (Meyerton) - Sondag, 22 Julie 2012