Die Boodskap van Daniël – 10a (“Die Diere in Daniël”)

1.     INLEIDING:

       Ons kom vanoggend by ’n aangrypende hoofstuk in Daniël – ’n hoofstuk waarin ons gaan lees en leer van konings en koninkryke, maar ook gaan ons ’n profetiese rede hoor wat heenwys na gebeure in Openbaring en dan spesifiek na Christus se tweede koms.

       Daniël 7 kan hoofsaaklik ingedeel word in drie dele en ek wil dat ons t.w.v. ’n inleiding kyk na die eerste gedeelte wat strek van v.1 tot en met v.8 en daarvoor sal ek hoofsaaklik vanoggend kyk  na gedeeltes uit Openbaring 13 waarna ons ook in Februarie 2011 gekyk het.

2.     SKRIFLESING:

Daniël 7:1-8 ~ In die eerste regeringsjaar van koning Belsasar van Babel het Daniël ’n droom gehad en visioene gesien in sy slaap. Hy het die droom opgeskryf en die inhoud daarvan soos volg weergegee. ²Hy het gesê: “In my nagtelike visioen het die wind uit al vier windstreke die groot see onstuimig laat word. ³Vier groot diere het uit die see uit opgekom, en elkeen was anders as die ander. ⁴Die eerste het soos ’n leeu gelyk en hy het arendsvlerke gehad. Terwyl ek kyk, is sy vlerke afgeruk en is hy opgelig, sodat hy op twee voete gestaan het soos ’n mens, en ’n mens se verstand is aan hom gegee. ⁵Die tweede dier het soos ’n beer gelyk. Hy het op sy agterpote gestaan en het drie ribbebene in sy bek gehad. Daar is vir hom gesê: ‘Vreet maar! Vreet soveel vleis as jy wil!’⁶En toe ek weer sien, was daar nog ’n dier, een soos ’n luiperd. Hy het op sy rug vier vlerke gehad soos dié van ’n voël. Hy het vier koppe gehad en aan hom is heerskappy gegee. ⁷My nagtelike visioen het voortgeduur en toe ek weer sien, was daar ’n vierde dier, skrikwekkend, vreesaanjaend en baie sterk. Hy het groot ystertande gehad en alles wat voorkom, verslind en vermorsel en wat

oorgebly het met sy pote vertrap. Hy was anders as die vorige diere en het horings gehad. ⁸Terwyl ek stip na die horings kyk, het daar ’n klein horinkie tussen hulle uitgekom, en drie van die ander is uitgeruk om vir hom plek te maak. Hierdie horing het mensoë gehad en ’n mond wat allerlei verwaande dinge kwytgeraak het.

3.     DIE DIERE:

       Ons sien hier dat die “Dier” of “Diere” uit die see kom.  Ons het destyds, regdeur ons studie van Openbaring gesien dat die see, die heidennasies verteenwoordig (Openb.17:5 ~ Verder het hy vir my gesê: Die waters wat jy gesien het waar die sedelose vrou bly, is volke en stamme, nasies en tale).  Hierdie "Dier" of "Diere" kom dus vanuit die heidendom en in hierdie geval verteenwoordig dit ’n heidennasie of -nasies.  Die vraag is, watter nasie(s)? 

       Openb.17 (wat ook gesien kan word as iets van ’n kommentaar oor Openb.13) kan ons baie help ten einde ’n antwoord te vind op hierdie vraag.  Terwyl ’n Engel later in Openb.17, hierdie Dier aan Johannes beskryf, sien ons dat hy in v.9 sê ~ ...Die sewe koppe is sewe berge....  Die Dier kan derhalwe “die Dier met die sewe koppe”, genoem word.  Wanneer die Dier so genoem word, gee dit onmiddellik sy identiteit weg.  Onthou, ons het gesê dat die Dier verwys in hierdie geval na ’n heidennasie en hierdie beskrywing in 17:9 sê vir ons wie hierdie heidennasie is, nl. Rome, want Rome staan ook bekend as die “stad op sewe heuwels” (die Palatyn, Kapitolyn, Quirinaal, Esquilyn, Viminaal, Caelianus en Aventyn heuwels - wat later die hoof-stedelike gebied van dié stad gevorm het, maar wat vroeër klein dorpies en plasies was. Hierdie afsonderlike gemeenskappe het geleidelik

tot een gemeenskap saamgegroei, wat die laerliggende gebied langs die Tiber-rivier ingesluit het. Dit is seker dat daar teen 600 v.C. 'n aansienlike dorp bestaan het wat in die Antieke Tyd as Roma bekend was – sien kaart hiernaas[2]).  Daar word egter ook na Rome verwys as Die Dier en is dus verteenwoordigend van die Romeinse owerheid.  Rome was die grootste en sterkste wêreldmag in die tyd wat Johannes hierdie brief geskryf het.  Die koppe verwys na die kollektiewe Rome en individuele konings as verteenwoordigers van politieke Rome.  Ter verduideliking (in kort):  Elke heuwel was op ’n tyd sy eie koninkrykie en het sy eie koning gehad en saam het hulle die groter Rome regeer (uiteraard is dit baie meer ingewikkeld as wat ek hier baie kortliks probeer aandui, maar ons is nie nou besig met ’n politieke- of geskiedenis kursus nie – nie waar nie?).  Ons sal so bietjie later weer kyk na hierdie “koppe”.

       Ons sien dat die eerste Bees, nie net “sewe koppe” gehad het nie, maar ook “tien horings”.  Indien die “sewe koppe”, die sewe konings verteenwoordig het, dan moet die “tien horings” verwys na ander heersers wat ondergeskik was aan die konings (Openb.17:12-13 ~ Die tien horings wat jy gesien het, is tien konings. Hulle het nog nie die koningskap gekry nie, maar hulle kry saam met die dier een uur lank gesag as konings. ^13 Hulle het een en dieselfde doel voor oë, en hulle stel hulle mag en gesag tot die dier se beskikking).  Hoogs waarskynlik verwys hierdie “ondergeskiktes” na die goewerneurs van die tien Romeinse provinsies wat tydens Johannes se skrywe, regeer het (die tien provinsies het heel moontlik uit die volgende lande bestaan: Italië, Egeïese, Asië, Sirië, Egipte, Afrika, Spanje, Brittanje en Duitsland).

       Ons lees verder dat daar op hierdie koppe van die Dier, godslasterlike name geskryf was.  Die “name” was op die koppe en nie die horings geskryf nie, omdat dit die konings was wat as goddelik verklaar was en nie die goewerneurs nie.  En hierdie “name” was waarskynlik die “goddelike” titels wat hierdie konings aan hulleself toegedig het.

       Die Bees wat Johannes dus gesien het, was ’n bose en veragtelike wese, wat ’n bose en veragtelike nasie verteenwoordig het, nl. antieke Rome, wat daarop uit was om God se plek op onregmatige wyse in te neem.

       Johannes gaan in Openb.13:2 voort deur te sê dat hierdie Dier, ...soos ’n luiperd gelyk (het). Sy pote was soos dié van ’n beer en sy bek soos dié van ’n leeu.  Hierdie beskrywing herinner ons dan ook aan die politieke profesie in ons Skriflesing vanoggend (Dan.7:1-8).

       Dit is opmerklik dat “Johannes se Dier”, ’n samestelling is van “Daniël se eerste drie Diere”.  Die eerste Dier wat Daniël dan gesien het, was soos ’n leeu.  Die tweede soos ’n beer en die derde soos ’n luiperd, terwyl die vierde beskryf word as skrikwekkend, vreesaanjaend en baie sterk met ystertande (v.7).

       Daniël se visioen kan maklik geïnterpreteer word, wanneer dit vergelyk word met Nebukadneser se droom in Dan.2, asook met wêreldgeskiedenis. U sal onthou dat Nebukadneser gedroom het van ’n groot beeld met ’n kop van goud; ’n bors en arms van silwer; ’n maag en heupe van brons; bene van yster en voete van yster en klei (Dan.2:25-35).  Die interpretasie van die goue kop, was dat dit Babilon verteenwoordig het (Dan.2:36-38) en die res van die beeld word geïnterpreteer as die Mede-en-Perse (silwer), die Grieke (brons) en die Romeine (yster en klei).  Die vier Diere van Dan.7 is net ’n verskillende weergawe van dieselfde koninkryke:  die leeu het die Babiloniërs verteenwoordig; die beer die Mede-en-Perse; die luiperd was die Grieke en die skrikwekkend, vreesaanjaend en baie sterk Bees was die Romeine.

       Johannes borduur voort op hierdie visioene wanneer hy hierdie skrikwekkend, vreesaanjaend en baie sterk Bees (wat in sy dag bestaan het) beskryf en hy gaan voort, deur te sê dat hierdie Bees, ’n samestalling en kulminasie (hoogtepunt) van die vorige drie politiek Beeste was wat hierdie huidige een voorafgegaan het. Johannes sien dus hierdie visioen van hom in Openb.13, as ’n vervulling van Daniël se visioen in Dan.7, nl. die finale heidense wêreldmag wat deur die Groot Rooi Draak geïnspireer was, daarom dat hy in Openb.13:2c sê ~ Die draak het sy mag, sy troon en groot gesag aan hom gegee.  Hierdie is dan ook die eenparige slotsom waartoe al wat kommentator is kom (synde Pre-, A-, of Post-millennialis).  Die verskil is dat die Pre-millennialiste (Futuriste) glo dat Johannes hier praat van ’n herrese Romeinse Ryk wat iewers in die verre toekoms gaan herleef (baie glo dat dit nog in ons tyd sal wees), terwyl die res (ons) glo dat Johannes hier praat van die Romeinse Ryk wat in sy tyd bestaan het.  Dit is moeilik om te verstaan hoe die Futuriste kan glo dat daar nog ’n herrese Romeinse Ryk in die toekoms gaan ontstaan, terwyl daar nêrens in die Woord sprake van so ’n toekomstige gebeurtenis gaan wees nie.  Jay E. Adams skryf in p.76-77 van sy boekie “The Time is at Hand” [3], Why, then, speculate that “revived” Rome and Jerusalem will be revived and restored to exactly what they once were, only to fall again precisely as they once did?  Is it not apparent that this is an artificial interpretation invented to circumvent the clear intent of the passage?  That Jerusalem and Rome should fall again exactly as they did in the past is not only improbable, but virtually impossible.  That such a wooden interpretation must be forced upon the book in order to explain away the obvious meaning of the revelation, is by itself a very strong argument for the contemporary view.  Dit is dus duidelik dat Johannes, die Romeinse Ryk in gedagte gehad het toe hy Openbaring geskryf het en daar is geen (en dit is belangrik) aanduiding in die ganse Daniël óf Openbaring wat daarop dui dat die vierde Dier sou sterf en weer op ’n stadium lewend sou word en ’n millennium later sou terugkeer nie, trouens n.a.v. Nebukadneser se droom in Dan.2, sou die vierde koninkryk (die yster-en-klei koninkryk) in die tyd van Christus geregeer het. Jesus Christus (die “klip” wat later ’n “rots” sou word – Dan.2:34) sou daardie koninkryk verwoes en Sy eie vestig (die “klip” wat ’n “groot rots sou word wat die hele aarde sou bedek - Dan.2:35)!

       In kort, die vierde Dier verteenwoordig dus die Romeinse Ryk wat aan bewind was in Johannes se tyd.  Hierdie feit word ondersteun deur ’n boek van Publius Cornelius Tacitus (55n.C. – 120 n.C.) wat oor die geskiedenis van die Romeinse Ryk verslag gelewer het.  Hy noem o.a. in hierdie geskrif dat die Romeinse Ryk vanaf die derde eeu voor Christus, sy invloed laat geld het in Europa, Asië en Afrika.  Wat egter veral van belang is, is dat die verdere datums wat hy noem en spesifiek die beëindiging van die Romeinse Ryk, die tydperk insluit waartydens Johannes, Openbaring geskryf het, asook die feit dat dit die laaste keer was, dat een land, heerskappy sou voer oor die ganse Middellandse See gebied.

       Ons lees in Rom.13:1 ~ Elke mens moet hom onderwerp aan die owerhede wat oor hom gestel is. Daar is immers geen gesag wat nie van God kom nie, en die owerhede wat daar is, is daar deur die beskikking van God.  Ons weet dat dit God is wat regerings oprig, maar ook tot ’n val bring.  Dit is egter ook God wat “die Dier” toegelaat het om Sy wil ten uitvoer te bring en sodoende word die Dier ’n instrument in God se hand om God se wil uit te voer.  Dit is presies wat dan gebeur het met die eerste eeuse Romeinse Ryk – nie net omdat ons daarvan lees in die Woord nie (v.2 ~ ... Die draak het sy mag, sy troon en groot gesag aan hom gegee), maar ook die geskiedenisboeke oor die Romeinse Ryk dui onteenseglik daarop. 

       As ons dink dat die wêreld vandag pervers is, moet ons die geskiedskrywings oor die destydse Romeinse Ryk gaan lees en dan sal ons sien hoe pervers die Romeinse Ryk werklik was, veral gedurende Nero se tyd, wat natuurlik ook die tyd was waartydens Openbaring geskryf is.  Kindermoord was bv. aan die orde van die dag.  ’n Pa het letterlik oor die mag beskik om sy kind te laat dood maak indien hy bv. ’n seun wou hê en daar ’n dogter gebore is – al het die moeder ook hoe geprotesteer.  Aborsie was aan die orde van die dag.  Immoraliteit en homoseksualisme was alledaags.  Bykans alles en nog meer waaraan ons kan dink, was teenwoordig of gepraktiseer in Nero se tyd.  Hulle kultuur laat ons hedendaagse kultuur soos die “Amish” lyk (’n godsdienstige sekte in die V.S.A. – sien http://en.wikipedia.org/wiki/Amish - ook: http://www.800padutch.com/amish.shtml).  En tog was die Romeinse Ryk uitermate magtig, trouens dié magtigste heidense Ryk tot op datum.  Hierdie beskrywing van die verskriklike Dier met sy sewe koppe en tien horings is dus ’n getroue beskrywing van Rome.

       Johannes het egter iets gesien wat met die Dier gebeur ~ Dit het gelyk asof hy aan een van sy koppe dodelik gewond was, maar die dodelike wond het genees, en die hele wêreld het verwonderd agter die dier aan geloop (v.3).  Ons moet daarop let dat dit nie die Dier was wat gewond was nie, maar een van sy koppe.  Die Dier het sewe koppe waarvan een nou dodelik gewond is.  Hierdie verwonde kop sou egter hoegenaamd nie die Dier beïnvloed nie, daarom dat ons sien dat v.3 sê dat die dodelike wond genees het.  Hierdie mag, kan miskien voorkom as nietige detail, maar dit is belangrike inligting ten einde ons in staat te stel om hierdie gedeelte na behore te interpreteer.

       Ons lees in Hebr.7:8 dat drie van die horings van die vierde dier ontwortel is en dat daar ’n ander horinkie uitgekom het. Dit is in ooreenstemming met Openb.13:3 dat ...dit gelyk (het) asof hy (die dier) aan een van sy koppe dodelik gewond was.  Hierdie beeld pas pragtig in by ons interpretasie tot dusver, nl. dat die Dier, beide Rome en die keiser verteenwoordig.  Nero – een van die sewe koppe – is dood.  Nero is ook gedood met ’n noodlottige wond teen die kop (sy swaard is deur sy keel opgedruk tot in sy brein).  Die profesie het dus beide daaroor gegaan dat die keiser sou sterf met ’n noodlottige wond teen die kop en dat die Romeinse Ryk sou wankel.  Weereens toon die geskiedenis aan dat hierdie profesie en ook ons interpretasie korrek is.

       Net na Nero se selfmoord en tydens die heerskappy van Galba, Otho en Vittellius se heerskappy, het daar chaos geheers in die Ryk – hoofsaaklik a.g.v. die voortdurende wedywering om die leierskap van die Ryk.  Eers toe Vespasianus ingehuldig is as keiser (21 Des. 69 n.C.) is stabiliteit in die Ryk bewerkstellig.  Dit het dus gelyk asof die Dier dodelik gewond is toe Nero selfmoord gepleeg het en die dodelike keiserlikelyn (familielid volg familielid op – ook genoem die Julio-Claudian dinastie) is vir goed afgesny met die dood van Nero. 

       Nadat Vespasianus terug gekeer het na Rome, het genl. Titus bevel oor die magte in Jerusalem geneem en is Jerusalem is 70 n.C. beset en is die stad en die Tempel verwoes. Openb.13:3 sê ook ~ ... maar die dodelike wond het genees.  Hierdie genesing dui dus onteenseglik op die amperse val van die Romeinse Ryk, met Nero as leier (v.3a ~ ^Dit het gelyk asof hy aan een van sy koppe dodelik gewond was) en die daaropvolgende herstel van die Ryk o.l.v. Vespasianus.  Die Romeinse Ryk het ’n verdere 350 jaar voortbestaan (tot 410 n.C.). 

       Die Romeinse Ryk van Johannes se tyd was dus die politieke Dier van Openbaring.  En die hoof van daardie politieke Dier was ’n “dierlike keiser” met die naam van Nero.  Die Dier is dus nie ’n leier wat nog geïdentifiseer moet word, of wat nog moet kom nie – nee, as ons na die Woord kyk, was dit die Romeinse Ryk o.l.v. keiser Nero en hierdie is dan ook die vervulling van Daniël se se profesie in Daniël 7.

       Nou wie het die drie ander diere in Daniël 7 dan verteenwoordig? Sonder om in dieselfde detail te verval as wat ons so pas gedoen het om Nero en die Romeinse Ryk te identifiseer (en nog in meer detail vantevore in ons reeks oor Openbaring) en soos wat ek netnou reeds genoem het, verwys hierdie drie ander diere na die drie ander groot Ryke van die voor-Babiloniese tydperk waaroor Daniël ook in Dan.2 geprofeteer het, nl. die Babiloniese Ryk (die leeu met arendsvlerke – v.4); die Mede-Persiese Ryk (’n beer met ribbebene in sy bek – v.5); die Griekse Ryk (’n luiperd met vier vlerke en –koppe – v.6) en dan natuurlik laastens die Romeinse Ryk net voor en net na Jesus se tyd hier op aarde (’n skrikwekkende dier met ystertande – v.7).

       Wie of wat is die klein horinkie waarna Daniël in v.8 verwys? Dit is ’n duidelike verwysing na Nero – die drie wat uitgepluk is, was Tiberius, Gaius en Claudius wat vermoor is, sodat plek gemaak kon word vir Nero wat nie in die keiserlike lyn ingesluit was nie – Nero was dan die sesde horinkie die “ander een tussen die ander”.

       In v.11 lees ons hierdie woorde ~ Terwyl ek kyk, is die een dier oor die verwaande gepraat van die horinkie doodgemaak en is sy liggaam vernietig deur dit in die vuur te gooi. Hierdie is ’n verwysing na die omverwerping van die Romeinse Ryk en die selfmoord van Nero.

       Alles in Dan.7:1-8 is dus ’n profesie van dinge wat rondom die tyd van Jesus sou gebeur en Jesus bevestig dan die vervulling van hierdie profesie van Daniël in Luk.21:20-24 wanneer Hy sê ~ Wanneer julle sien dat Jerusalem deur leërs omsingel word, moet julle weet dat sy verwoesting naby is. Dan moet dié wat in Judea is, die berge in vlug, en dié wat in die stad is, daaruit padgee, en dié wat op die plase is, nie na die stad toe gaan nie, want in daardie dae voltrek God sy straf. Alles wat geskrywe staan, word dan bewaarheid. " Dit sal bitter swaar gaan met die vrouens wat in daardie tyd swanger is en met dié wat nog klein kindertjies het, want daar sal groot nood in die land heers, en God sal hierdie volk straf. "Sommige sal deur die swaard val en ander as krygsgevangenes na al die nasies toe weggevoer word. Jerusalem sal deur die heidennasies vertrap word totdat ook hulle tyd verby is – ’n duidelike verwysing na die val van Jerusalem en die Tempel in 70 n.C.

4.     DIE OORWONNE DIER:

       Ons moet besef dat die eerste eeuse Dier vandag nog net so met ons is – net in ’n ander gedaante en hy is steeds met dieselfde krag en gesag beklee as destyds – alhoewel die oorwinning reeds in Christus oor hom behaal is!  Ons het in v.2 gesien dat die Dier oor krag en gesag beskik het en hierdie krag en gesag het Nero en Rome van Satan ontvang.  Hierdie selfde kragte werk vandag nog mee om die kerk van ons dag te vervolg en in die proses te probeer vernietig.  Gelukkig, soos reeds gesê, het Christus reeds die oorwinning op Golgota behaal.  Ook die geskiedenis wys vir ons dat hierdie magte wat teen die kerk ingespan word, mettertyd verdwyn.  Dink eerstens aan Rome – eens magtige Ryk, toe niks;  dink aan die kommunisme en die “Rooi Bedreiging” van die destydse Rusland (U.S.S.R.) – op ’n tyd het almal gevrees en nou....?  Rome moes egter baie meer bewondering (en vrees) afgedwing het as Rusland en daarom is dit geen wonder dat almal agter Rome aan geloop het nie.  Daar was waarskynlik selfs Christene wat dit gedoen het en daarom was die profesie van Daniël en die boodskap van Openbaring so dringend noodsaaklik vir die kerk om van kennis te neem.

       Hoe kan ’n mens in verwondering staan oor ’n land en agter ’n land aanloop soos v.3 vir ons sê?  Om “agter iets of iemand (of ’n land) aan te loop”, beteken dat jy gehoorsaam is aan daardie land se opdragte.  Die boodskap wat ons hieruit moet neem, is dat die kerk nooit mag ingee aan bose vereistes wat ’n land (se regering) van die kerk verwag nie.  Wanneer ’n regering wegbeweeg van sy Godgegewe mandaat, kan aanvaar word dat so ’n regering in die hand van die Satan speel.  Ons moet altyd onthou dat alle gesag en derhalwe regeringsgesag ook, ’n mandaat is wat God aan so ’n persoon of party verleen en daarom kan politiek goed en sleg wees – dit hang net af van die een wat regeer, of hy dit binne God se mandaat doen of daarbuite.  Salomo stel dit baie raak in Spr.29:2 ~ ’n Volk juig as regverdige mense die mag kry; ’n volk sug as ’n goddelose mens regeer.  Lg. gebeur wanneer ’n regering sy Godgegewe mandaat verwerp en hy ’n despoot of diktator raak (dink aan Gadaffi, Mugabe, e.a.).  Rom.13:1 sê nie verniet ~ Elke mens moet hom onderwerp aan die owerhede wat oor hom gestel is. Daar is immers geen gesag wat nie van God kom nie, en die owerhede wat daar is, is daar deur die beskikking van God.  Owerhede is daar, deur die beskikking van God.  (Hierdie teksvers impliseer natuurlik nié dat ons, ons ten alle koste en te alle tye aan die regering van die dag moet onderwerp nie.  Wat is die uitsonderings?  Wanneer hul opdragte, wette, ens. lynreg bots met God se opdragte soos opgeteken in Sy Woord.  Ons moet bv. te alle tye by die spoedbeperkings hou, of dit ons pas of nie, maar indien die regering van ons sou verwag om enige kind wat verwek word te laat aborteer as ons bv. reeds twee kinders het, mag ons nie toegee aan so ’n opdrag nie – aborsie = moord.  Iets van lg. is/was waar in Cjina). ’n Goeie Bybelse voorbeeld hiervan is dié van koning Darius in Dan.6, wat opdrag gegee het dat net hy aanbid mag word, waarop Daniël toe ~ ...na sy huis gegaan (het). Sy dakkamer se venster het na Jerusalem se kant toe gekyk en soos sy gewoonte altyd was, het Daniël voortgegaan om drie maal per dag voor sy God te kniel en Hom te prys, te aanbid en te dank.  Wat was die gevolg van Daniël se weiering om die knie te buig op die koning se “satan geïnspireerde wetgewing”?  Hy is in die leeukuil gegooi – MAAR, en dit is belangrik, God het Daniël se gehoorsaamheid geëer en sy lewe selfs in die leeukuil gespaar!  Hand.5:29 is baie duidelik hieroor ~ ’n Mens moet eerder aan God gehoorsaam wees as aan mense! 

       Die rede waarom daar so dikwels (miskien nog glad nie, of in elk geval tot ’n mindere mate in Suid-Afrika) konflik tussen kerk en staat is, is juis omdat die kerk en die staat, beide wettige sfere van gesag besit, maar konflik vind plaas wanneer die staat die gesagsfeer van die kerk (wat gebaseer is op die Woord van God) binnedring. Die kerk in Johannes se tyd het nodig gehad om hierdie beginsel te verstaan en daarom o.a. die skrywe van Johannes.

       Hoe het die eerste eeuse kerk die Dier oorkom?  Hoe kan ons die hedendaagse Dier(e) oorkom?

ü  Openb.12:11 ~ Hulle het self die oorwinning oor hom behaal danksy die bloed van die Lam en die boodskap waarvan hulle getuig het; en hulle het nie hulle lewens so lief gehad dat hulle onwillig was om vir Hom te sterwe nie.  Die eerste eeuse kerk het die bose deur die Evangelie oorwin.

ü    Tweedens word die bose oorwin deur geregtigheid.  Ons is die sout wat in die vleis ingevryf moet word.   Ons is die lig wat in ’n duister wêreld moet brand.  Slegs as ons, ons verantwoordelikheid nakom om die waarheid uit te dra én daarvolgens te leef, sal ons oorwinning verkry.

ü    In derde plek word die Dier oorkom, deur uit te reik na ’n verloregaande wêreld en dissipels van alle nasies te maak.

ü  Laastens kan ons die oorwinning behaal deur kinders op te voed wat God eer en dien.  En namate ons kinders voortgaan om te doen wat ons gedoen het, sal die geslagte wat kom ook in oorwinning leef.

       In kort:  In plaas daarvan dat die kerk (ons) vir bevryding soek, moet ons in oorwinning leef en dit dryf die gelowige uiteraard na sy knieë in gebed.

5.     AFSLUITING:

       Ons as gelowiges moet bemoedig wees, want God sál die onreg wreek wat teen Sy kinders gepleeg word.  Ons hoef nie wraak te neem nie, want God sal dit vir ons doen.  Ons moet verder ook moed hou en verseker weet dat God ons huidige (en toekomstige) “Diere” uiteindelik op hul knieë sál dwing en vernietig, tewens Hy het reeds die oorwinning deur Jesus Christus se kruisiging en opstanding behaal en dit sal uiteindelik ook vir ons in volle vervulling kom.

       Wanneer dinge in ons wêreld heeltemal buite beheer lyk (dink jou in die posisie van die Europeërs gedurende W.O.II, met Hitler wat elke land op aarde wou inpalm), moet ons besef dat ons soewereine God in volkome beheer is.  As God in beheer was tydens Nero die Tiran se oorheersing, is hy vandag net so in beheer – Hy is steeds besig om alles haarfyn uit te werk tot Sy eer!  Die kerk het die “Dier” oorleef en daarom kan ons verseker daarvan wees, dat die kerk, met God se genade, vandag en môre ook sal oorleef.  Ja, ons weet dat die satan soos ’n brullende leeu rondloop om ons te verskeur (1Pet.5:8) en ons sal en word in ons dag steeds vervolg deur allerlei “beeste”, maar ons moet altyd die woorde van Jesus in gedagte hou ~ ...Ek (sal) my kerk bou, en die magte van die doderyk sal dit nie oorweldig nie (Matt.16:18).

[1]Boodskap deur Kobus van der Walt – Vaaldriehoek Gereformeerde Baptistegemeente (Drie Riviere) – Sondag 01 Desember 2013

[2]Sien Internetartikels by: http://www.myfundi.mobi/a/Die_Antieke_Romeine#Romeine.2C_Die_Antieke en http://en.wikipedia.org/wiki/Seven_hills_of_Rome

[3]ADAMS, Jay E. 2000.  The Time is at Hand.  Woodruff, SC : Timeless Texts.  132p. (ISBN: 1-889032-24-7) 

Die Boodskap van Daniël - 09 (Getroue Daniël)

1.     INLEIDING:

       Sekerlik die wonderlikste etiket wat om enige gelowige se nek gehang kan word, is dié wat om Daniël se nek gehang was en waarvan ons in Dan.6:6 lees ~ Ons sal niks teen hierdie Daniël kry nie, behalwe as ons iets kan kry in verband met sy godsdiens. Sal dit nie wonderlik wees as dieselfde etiket ook om elkeen van ons nekke gehang kan word nie! Die probleem is egter dat dit waarskynlik nie altyd van almal van ons gesê sal kan word nie – allermins van my!

       Waarom kon hierdie "etiket" om Daniël se nek gehang word? Daar is sekerlik heelwat redes wat daarvoor aangevoer kan word, maar ten minste drie redes staan vir ons uit:

·           Hy het in ’n vreemde wêreldkultuur geleer hoe om in daardie kultuur te leef, maar nie deel van daardie kultuur te word nie – hy was in daardie kultuur, maar nie van daardie kultuur nie. Paulus sê in Fil.3:20 ~ Maar ons is burgers van die hemel, van waar af ons ook die Here Jesus Christus as Verlosser verwag. Daniël het nie vasgekyk teen hierdie wêreld nie – teen die Babiloniese Ryk nie – sy oë was gevestig op die hemelse koninkryk vanwaar hy sy Messias verwag het.

·           Hy het alles gedoen asof vir die Here.

·           Hy was ’n man van gebed.

2.     SKRIFLESING:

Daniël 6:1-29 ~ Darius die Mediër het die koningskap oorgeneem toe hy twee en sestig jaar oud was. ²Hy het besluit om honderd en twintig goewerneurs-generaal aan te stel om oor sy hele koninkryk te regeer. ³Oor hulle was daar drie ministers, van wie Daniël een was en aan wie die goewerneurs-generaal verantwoordelik was sodat die koning se belange behoorlik behartig kon word. ⁴Hierdie Daniël het deur sy buitengewone bekwaamheid so uitgeblink bo die ander ministers en die goewerneurs-generaal dat die koning van plan was om hom oor die hele koninkryk aan te stel. ⁵Die ministers en die goewerneurs-generaal het toe iets teen Daniël probeer kry oor die manier waarop hy die administrasie behartig het, maar hulle kon nie. Hulle kon ook geen onreëlmatigheid vind nie, want Daniël was betroubaar en was aan geen nalatigheid of onreëlmatigheid skuldig nie. ⁶Hulle sê toe vir mekaar: “Ons sal niks teen hierdie Daniël kry nie, behalwe as ons iets kan kry in verband met sy godsdiens.” ⁷Die ministers en die goewerneurs-generaal storm toe by die koning in en sê vir hom: “Mag die koning baie lank lewe! ⁸Al u ministers en al die goewerneurs, goewerneurs-generaal, raadgewers en administrateurs het met mekaar ooreengekom dat daar ’n koninklike dekreet uitgevaardig moet word. Die dekreet moet baie streng bepaal dat enigiemand wat gedurende dertig dae enige god of mens aanbid behalwe vir u, U Majesteit, in ’n leeukuil gegooi moet word. ⁹Stel dan nou so ’n dekreet op en vaardig dit skriftelik uit sodat dit nie verander kan word nie; dit moet onherroeplik wees, ’n wet van Mediërs en Perse.” ¹⁰Koning Darius het toe so ’n dekreet uitgevaardig. ¹¹Toe Daniël hoor dat die dekreet uitgevaardig is, het hy na sy huis toe gegaan. Sy dakkamer se venster het na Jerusalem se kant toe gekyk en soos sy gewoonte altyd was, het Daniël voortgegaan om drie maal per dag voor sy God te kniel en Hom te prys, te aanbid en te dank. ¹²Daniël se   vyande het in sy huis ingestorm en hom daar gekry waar hy sy God aanbid en Hom om genade smeek. ¹³Toe gaan hulle na die koning toe en hou die koninklike dekreet aan hom voor. “U het tog mos ’n dekreet uitgevaardig dat enigiemand wat gedurende dertig dae enige god of mens aanbid, behalwe vir u, U Majesteit, in ’n leeukuil gegooi moet word.” Die koning het geantwoord: “Ja, en dit staan vas. Dit is ’n onherroeplike wet, ’n wet van Mediërs en Perse.” ¹⁴Toe sê hulle vir die koning: “Maar Daniël, een van die Joodse ballinge, steur hom nie aan u bevel en aan die dekreet wat u uitgevaardig het nie, U Majesteit! Hy bid nog drie maal per dag tot sy God.” ¹⁵Toe die koning dit hoor, het hy baie sleg gevoel. Hy het ’n plan probeer maak om Daniël te red, en toe die son ondergaan, het hy nog steeds geprobeer. ¹⁶Toe storm Daniël se vyande weer by die koning in en sê vir hom: “U Majesteit besef seker dat volgens die reg van die Mediërs en Perse geen dekreet of wet wat deur die koning uitgevaardig is, verander mag word nie.” ¹⁷Die koning moes toe die bevel gee, en Daniël is gebring en in ’n leeukuil gegooi. Die koning het vir Daniël gesê: “Mag jou God wat jy met soveel volharding dien, jou red.” ¹⁸Daar is ’n klip gebring en op die opening van die leeukuil gesit. Die koning het die opening verseël met sy seëlring en met dié van sy hoofamptenare sodat daar niks aan Daniël se lot verander sou kon word nie. ¹⁹Die koning is na sy paleis toe en het ’n slaaplose nag deurgebring; hy het niks geëet nie en het niks gedoen om die tyd te probeer verdryf nie. ²⁰Die volgende môre vroeg toe dit lig word, het hy opgestaan en is hy haastig na die leeukuil toe. ²¹Toe hy naby die leeukuil kom, het hy angstig na Daniël geroep en vir hom gevra: “Daniël, dienaar van die lewende God, was jou God wat jy met soveel volharding dien, in staat om jou van die leeus te red?” ²²Toe antwoord Daniël: “Mag die koning baie lank lewe! ²³My God het sy engel gestuur om die bekke van die leeus toe te sluit sodat hulle my niks kon aandoen nie, want Hy het bevind dat ek nie teen Hom oortree het nie. Ook teenoor u het ek niks verkeerds gedoen nie, U Majesteit.” ²⁴Die koning was baie bly en het beveel dat Daniël uit die leeukuil gehaal moes word. Toe Daniël uit die leeukuil gehaal is, was daar geen letsel aan hom nie, omdat hy op sy God vertrou het. ²⁵Op bevel van die koning is die mense wat vir Daniël verkla het, gebring en in die leeukuil gegooi saam met hulle kinders en hulle vrouens. Hulle het nog nie in die leeukuil grond gevat nie of die leeus was op hulle en het hulle verskeur. ²⁶Koning Darius het toe aan al die volke, nasies en taalgroepe wat oor die hele wêreld gewoon het, ’n skrywe gerig: “Voorspoed! ²⁷Ek gee hiermee opdrag dat in my hele koninkryk die God van Daniël gevrees en geëer moet word. Hy is die lewende God, Hy bestaan vir ewig; sy koninkryk sal nie vernietig word nie, sy heerskappy sal nooit eindig nie. ²⁸Hy red en bevry, Hy doen tekens en wonders in die hemel en op die aarde; Hy het Daniël uit die kloue van die leeus gered.” ²⁹Dit het goed gegaan met Daniël gedurende die regering van Darius en die regering van Kores die Pers.

3.     VERDERE AGTERGROND:

       Wanneer 'n mens so deur Daniël lees kan jy nie anders as om te wonder wat die sin van Daniël se lewe nou regtig was nie. Op hierdie stadium van sy lewe was hy reeds ongeveer 85 jaar oud; sy volk was steeds in ballingskap in 'n goddelose land; hyself kon waarskynlik nie veel van sy geboorteland onthou nie, want hy is as jong seun weggevoer na Babilon. In sy leeftyd het hy konings sien kom en konings sien gaan en die ergste van alles – al sy insette; profesieë; sy getuienis, ens., het bykans niks gehelp nie, want die konings en die Babiloniese volk was steeds 'n spul goddelose en wreedaardige heidene.

       Dit moes uiters frustrerend en selfs ontmoedigend vir hom gewees het, om te kon ervaar dat hy wat in senior posisies in die regering gedien het en wat waarlik "man van God" was, nie sy volk uit ballingskap kon red nie en nêrens lees ons dat hy iemand "na die Here gelei" het nie – hy was nie 'n Abraham vir sy volk nie en ook nie 'n Moses nie, trouens wat dalk nog die hartseerste van alles was, is dat talle Israeliete – volk van God, so ingesluk was deur die kultuur en goddeloosheid van Babel, dat hulle, toe die volk heelwat later wel toegelaat was deur Kores, om terug te keer na Israel, gekies het om in die land van afgode, in ballingskap te bly!   Bitter min mense het geleer van Daniël en wou leer van Daniël – in mense se oë was hy selfs dalk 'n mislukking en as hy 'n voorganger van 'n gemeente was, sou mense nie twee keer gedink het om na hom te gaan luister nie, trouens hy was verafsku en 'n gehate man in sekere kringe; hy was ook eenkeer ter dood veroordeel, máár – dit het nie vir Daniël om Daniël gegaan nie – dit het vir Daniël oor God gegaan en Daniël was en is tot vandag toe 'n toonbeeld van getrouheid – getrou aan God en nie aan homself nie.

4.     BETROUBAARHEID:

       Daniël het geweet dat sy God 'n getroue God was en dat God ook van hom trou vereis het. Vir hom was die woorde van Deut.32:4 nie net 'n troos nie, maar dit was ook vir hom 'n realiteit en hy het onwrikbaar daaraan geglo – Hy is die Rots, sy werk is volmaak, alles wat Hy doen, is regverdig. Hy is die getroue God, sonder onreg, Hy is regverdig en betroubaar. Let daarop dat Daniël nie hierdie teksvers vir hom geneem het as belofte wat hom vertroos het nie; beloftes waarop hy kon staan en waarhede wat hom kon dra in tye van moeilikheid nie – nee, dit het sy fokus op God gevestig – God is die getroue God; God is die regverdige God; Sý werk is volmaak; Hý is betroubaar en omdat God hierdie getroue en regverdige God is, het hy wat Daniël is, geen ander keuse nie - nee, wíl hy geen ander keuse hê as om getrou te bly aan hierdie wonderlike God nie.

·           Historiese Agtergrond:

       Kom ons keer egter terug na die historiese agtergrond en Daniël se situasie op hierdie stadium van sy lewe.

       Volgens Dan.5:31 was Darius van die Mede, ongeveer 62 jaar oud toe hy Babilon geannekseer het in 539 v.C. Darius was die heerser van die Mediërs en die Perse in die huidige Iran (oos van Babilon), of te wel die land van die Ariërs.

      

       Ons lees egter aan die einde van hoofstuk 5 in v.29 van Kores die Pers wat die regeerder was – hoe moet ons dit verstaan – wie was dan nou eintlik die regeerder – Darius of Kores? Die waarskynlikste verklaring hiervoor is dat die Mede die naam Darius gebruik het, terwyl die Perse dieselfde man, Kores genoem het (amper soos my oudste seun – hier in S.A. is hy Kobus en in Engeland waar hy die afgelope 14 jaar woon is hy James).

       Darius alias Kores het na sy anneksasie van Babilon, 120 goewerneurs- generaal aangestel en drie ministers (v.3) van wie Daniël een van die ministers was. Op hierdie stadium was Daniël ongeveer 85 jaar oud en het hy nog nie aan aftrede gedink nie, trouens hy was só betroubaar en bekwaam dat hy kop en skouers bo die ander twee ministers uitgetroon het, sodat koning Darius hom tweede in bevel van die koninkryk wou stel (v.4).

·           Betroubare Daniël:

       Ons lees in v.5, dat die ander amptenare rede gesoek het om 'n saak te bou teen Daniël sodat die koning hom nie sou bevorder nie. Daniël het egter ook geglo soos Paulus in Fil.3:20 ~ Maar ons is burgers van die hemel, van waar af ons ook die Here Jesus Christus as Verlosser verwag en omdat hy 'n burger van die hemel was, het hy dit wat die Here oor sy pad gebring het om te doen, gedoen en hy het dit gedoen soos wat Paulus later aan die gemeente in Efese geskryf het, hoe hulle hul werk moet doen ~ Moenie net werk om deur julle eienaars raakgesien te word en so in mense se guns te kom nie; werk soos slawe van Christus wat van harte die wil van God doen. Al is julle slawe, doen julle werk met lus, soos vir die Here en nie vir mense nie (Ef.6:6-7). As die werksmag in ons land maar hierdie gesindheid aan die dag kan lê (en dan praat ek nie eens van die regeringslui en staatsamptemare nie), sal ons hierdie land op sy kop draai.

       Ons lees egter in v.4 dat die ander regeerders niks, absoluut niks teen Daniël kon vind om hom in diskrediet by die koning te bring nie – geen luiheid; geen wanadministrasie; geen bedrog; geen omkopery; geen nepotisme; niks nie en daarom moes hulle 'n "Plan B" in aksie stel.

5.     DIE WET VAN MEDE EN PERSE: 

       Die amptenary het besef dat indien Daniël moes kies tussen sy God en die koning van die Perse, die koning van die Perse beslis nie die keuse sou wees nie en daarom moes hulle konflik tussen die wet van God en die wet van die Perse te beweeg bring en dit was hulle "Plan B", want hulle het gedink dat Daniël se sterkste punt, nl. sy godsdiens, sy achilleshiel gaan wees en daarom besluit hulle om 'n voorstel aan die koning te maak ~ Al u ministers (let op hoe lieg hulle – die waarheid was dat slegs twee van die drie ministers so besluit het) en al die goewerneurs, goewerneurs- generaal, raadgewers en administrateurs het met mekaar ooreengekom dat daar 'n koninklike dekreet uitgevaardig moet word. Die dekreet moet baie streng bepaal dat enigiemand wat gedurende dertig dae enige god of mens aanbid behalwe vir u, U Majesteit, in ’n leeukuil gegooi moet word (v.8).

       Koning Darius was gevlei – hy gaan aanbid word! Hy bekragtig onmiddellik die dekreet (v.9). Die arme man se ego was so gestreel, dat hy nie besef het wat hy doen nie – totdat hy besef dat sy getrouste onderdaan en minister, die eerste gaan wees wat in die leeukuil gegooi sal moet word en toe hy die dekreet wou omdraai, herinner sy slu ministers hom daaraan dat ’n wet van Mediërs en Perse, onherroeplik was (v.13).

6.     DANIËL SE REAKSIE:

       Wat was Daniël se reaksie toe hy van hierdie dekreet hoor? Sekerlik het die gedagte van kompromie by hom opgekom, want hy moes Jer.25 en 29 goed geken het en daarin kon hy sien dat die einde van sy en sy volk se ballingskap in sig was – wat sou so ’n bietjie kompromie nou regtig saak gemaak het? Die Here sal Sy jarelange en getroue dienskneg tog sekerlik hierdie een keer oorsien en vergewe en dan kan hy bly lewe om saam met sy volk terug te keer na die land van melk en heuning – wat meer is, hierdie dekreet is slegs vir 30 dae geldig en dis mos nie so lank nie, net so ’n kort rukkie kompromie maak, wat meer is, eintlik was dit nie eers regtig nodig om kompromie te maak nie – hy kon maar steeds net in die geheim voort gaan om te bid – agter toe deure; snags in sy bed – wie sal weet? – dit kan mos nie so erg wees nie, maar nie Daniël nie. Nee, hy bly openlik bid – drie keer per dag en die implikasie van vv.11-12 was dat hy dit openlik gedoen het, want sy vyande moes hom gesien het en daarom storm hulle sy huis binne en sleep hom voor die koning. Daniël skaam hom nie vir sy God nie; hy skaam hom nie vir sy godsdiens en sy oortuigings nie – hy is bereid om die prys te betaal – selfs al is die beëindiging van die ballingskap op hande!

Tog moes Daniël bekommerd gewees het, want toe hy hoor van die bevel, lees ons in v.11, het hy gaan bid – nie net het hy dit gedoen om die goddelose amptenary te wys dat hy nie skrik vir mensgemaakte wette nie, maar ten diepste moes hy tog immers ook bekommerd gewees het en vra hy God om hulp en ons weet dat die gebed van 'n gelowige 'n kragtige uitwerking (het) (Jak.5:16). Daniël het nie hierdie gebed gebid omdat hy gedink het dat hy onbesproke voor God gestaan het nie, want hy het sekerlik die woorde van Dawid geken wat gesê het ~ As daar sonde in my hart was, sou die Here nie geluister het nie (Ps.66:18), trouens Daniël bid self later in Dan.9:18 ~ Luister tog, my God! Hoor ons tog! Sien tog ons verlatenheid raak, en dié van die stad waaroor u Naam uitgeroep is. Ons pleit by U om ontferming, nie omdat ons regverdig is nie, maar op grond van u groot barmhartigheid. ¹⁹Hoor, Here! Vergewe, Here! Gee tog ag op ons en tree op! Ter wille van Uself, moenie talm nie, my God. Hy het dus geweet dat hy niks, absoluut niks gehad het om op staat te maak nie, behalwe God se genade en soewereine wil.

       Daniël is ’n enkele man wat op sy eie gestaan het vir die Waarheid en hierdie een man se gehoorsaamheid en lojaliteit, sal ons sien, gaan ’n ongekende impak hê – massas is nie noodwendig nodig om "die aarde te laat bewe nie".

       Daar was egter nog een aspek waaroor Daniël beskik het en dit was geloof. Dit is goed en wel om te bid, maar as jou gebed nie gepaard gaan met geloof nie, dra dit nie veel krag nie. Jesus het nie verniet in Mark.11:22-24 gesê ~ Julle moet geloof in God hê! Dit verseker Ek julle: Elkeen wat vir hierdie berg sê:`Lig jou op en val in die see, 'en daarby nie in sy hart twyfel nie, maar glo dat wat hy sê, gebeur, vir hom sal dit gebeur. Daarom sê Ek vir julle: Alles wat julle in die gebed vra, glo dat julle dit al ontvang het, en dit sal vir julle so wees.

7.     DANIËL EN GOD SE ENGEL:

       Daniël word egter gearresteer en Darius moet by die wet hou en sy getroue minister moet in die leeukuil gegooi word. Gewapen met geloof; met die Waarheid en gehoorsaamheid, word Daniël in ’n kuil met honger leeus gegooi en om seker te maak dat hy nie ontsnap of hulp van buite kry nie, word die opening met ’n klip en die koning se kenteken op sy ring, verseël. Daniël word aan homself en sy eie lot oorgelaat en tog, net voor hy in die put gegooi word, kom daar ’n vertroostende en selfs bemoedigende woord vanuit ’n totaal onverwagse oord – Darius, waarskynlik onder die indruk van Daniël se getrouheid en geloofsgetuienis sê hy vir Daniël ~ Mag jou God wat jy met soveel volharding dien, jou red (v.17b).

       Nadat Daniël se lot oënskynlik in die leeukuil verseël is, ervaar die twee menslike hoofkarakters in hierdie drama daardie nag, twee interessante en absoluut uiteenlopende ervarings. Darius kon nie slaap, eet of enige iets doen nie – en Daniël? Daniël se reaksie in v.23 laat dit klink asof hy ’n wonderlike nag se rus agter die blad het en ook geen wonder nie, want die leeus was so mak soos lammetjies, maar nog meer wonderbaarlik, daar was ’n engel in Daniël se teenwoordigheid en dié het die leeus se bekke gesluit gehou – wat ’n ervaring!

       Die koning wat nie kon slaap nie haas hom die volgende oggend na die leeukuil om te sien of Daniël nog lewe! Het jy al so daaroor gedink: Waarom sou hy dit doen? Honger leeus; ’n man word tussen hulle ingegooi; daar is nie uitkom kans nie? Ten diepste moes koning Darius tog besef het dat Daniël se God lewe en dat Hy almagtig is, trouens in v.21 noem hy God, die lewende God – wat ’n getuienis het Daniël nie teenoor hom uitgeleef nie!

       Nadat die koning na Daniël roep, getuig Daniël weer teenoor Darius ~ My God het sy engel gestuur om die bekke van die leeus toe te sluit sodat hulle my niks kon aandoen nie, want Hy het bevind dat ek nie teen Hom oortree het nie. Ook teenoor u het ek niks verkeerds gedoen nie, U Majesteit (v.23). Daniël sê eintlik vir Darius: Dit is die hemelse regbank wat oor my lot besluit het en nie ’n aardse koning nie – die Almagtige God is die Groot Regter en nie ’n aardse koning nie. Hoe ironies ook dat Daniël die koning groet met die woorde ~ Mag die koning baie lank lewe! (v.22), terwyl die heidense Darius sê ~ Hy is die lewende God, Hy bestaan vir ewig; sy koninkryk sal nie vernietig word nie, sy heerskappy sal nooit eindig nie. ²⁸Hy red en bevry, Hy doen tekens en wonders in die hemel en op die aarde (vv.27-28). Weer soos in die geval van Nebukadneser bring ’n aardse en heidense koning, eer aan God in die hemel (4:37)!

       Vol blydskap en dankbaarheid laat die koning Daniël dadelik vry, maar terselfdertyd laat hy almal wat Daniël verkla het, in die leeukuil gooi en die honger leeus het ’n feesmaal – hul bekke is nie meer gesnoer nie – die engel is weg.

       Met Daniël het dit verder goed gegaan (v.29) en ons is nie seker daarvan nie, maar waarskynlik het Daniël nie lank hierna nie, terug gekeer na sy land van geboorte.

8.     AFSLUITING:

       Wat ’n wonderlike verhaal is hierdie van Daniël en die leeukuil nie! Ons het baie meer Daniëls in hierdie land van ons nodig (en mag ek sê in ons gemeente ook?) – Daniëls wat gewillig is om "hul vensters oop te maak" en openlik eer aan God te bring, sodat die wêreld – ook ons vyande dit kan hoor en sien.

       Dit is ook wel so dat baie gelowiges nie soos Daniël uit die bekke van die leeus gered word nie, want ook ons ervaar beproewing en vervolging. In Hebr.11:33 lees ons van geloofshelde ...deur (wie se) geloof hulle koninkryke verower (het), die reg van God gehandhaaf en verkry (het) wat God beloof het; hulle het leeus se bekke toegestop (’n waarskynlike verwysing na Daniël), maar net twee verse verder lees ons van gelowiges wat doodgemartel is (v.35); ander weer het bespotting en lyfstraf verduur, selfs boeie en gevangenskap (v.36) en in v.37 lees ons van gelowiges wat met klippe doodgegooi, in stukke gesaag en met die swaard vermoor is. Andere weer wat rondgeswerf het in skaapvelle en in bokvelle. Hulle het gebrek gely, is verdruk en mishandel, maar die woorde in v.35b was hul diepste verlange ~ ...hulle wou die opstanding tot 'n beter lewe deelagtig word – sommige gelowiges word dus deur God geroep om te getuig en te wen deur te leef, ander weer om te wen deur te sterf, maar aan die einde van die dag wen ons almal ~ As ons lewe, leef ons tot eer van die Here; en as ons sterwe, sterf ons tot eer van die Here. Of ons dan lewe en of ons sterwe, ons behoort aan die Here (Rom.14:8).

       Ons moet nie moedeloos word as ons getuienis oënskynlik nie suksesvol is nie – ons moet gehoorsaam en getrou wees en soos Daniël ons geloof ten alle tye uitleef, want al kom net een persoon deur ons lewe tot bekering, was dit die moeite werd. Daniël (en moenie sy vriende vergeet nie) was sy lewe lank sy lewe lank ’n geloofsreus in Babilon, maar nêrens lees ons van massa bekerings; van ’n herlewing in Babilon nie – nie eens onder sy eie mense nie – net twee mense wat ons van weet, het n.a.v. Daniël se betrokkenheid, die lewende God geprys en erken as Here – Nebukadneser en Darius.

       Daar is egter ’n paar lesse wat ons uit hierdie verhaal van Daniël kan neem en ek noem ’n paar:

·           Die mens se mag is beperk en word gegee en weggeneem deur God.

·           Die belangrikheid en krag van gebed word vir ons pragtig in vandag se Skrifgedeelte beklemtoon.

·           Of ons beskerm word of nie, ons het ’n ewigheid waarna ons kan uitsien en waarheen ons met vertroue op pad is.

·           Dikwels word ons deur beproewing juis bemoedig en versterk in ons geloof – kan julle dink hoe moes Daniël op die spreekwoordelike wolke geloop het na sy nag se ervaring met ’n engel van God en rustige en vreedsame leeus? As God Daniël uit ’n brandende oond en nou weer uit ’n leeukuil kon red, hoeveel te meer kan en sal Hy ons nie uit ons "brande oonde en leeukuile" red wanneer ons Hom daarom vra nie?

·           Hierdie verhaal van Daniël is vir ons ’n voorafskaduwing van iets veel-veel groter – van Een wat ook valslik beskuldig was, maar anders as Daniël, het geen engel Sy moordenaars gestop nie en het Hy die hoogste prys betaal – vir ons! Net soos Daniël hoef ons geen aardse regter te vrees nie, want God is ons Regter en deur Jesus se soendood is ons reeds vrygespreek.

       Wanneer ons, ons vertroue plaas in Jesus Christus vind iets merkwaardigs plaas. Dieselfde krag wat Daniël gered het – dieselfde krag wat Christus uit die dood opgewek het, word ons ook deelagtig ~ ...en hoe geweldig groot sy krag is wat Hy uitoefen in ons wat glo. Dit is dieselfde kragtige werking van sy mag wat Hy uitgeoefen het toe Hy Christus uit die dood opgewek en Hom in die hemel aan sy regterhand laat sit het... (Ef.1:19-20). Hierdie selfde krag het ons reeds uit ’n geestesdood opgewek, maar sal ons ook opwek uit die fisiese dood wat op ons almal wag, waarna ’n ewige saligheid op ons wag!

---

[1] Boodskap deur Kobus van der Walt – Vaaldriehoek Gereformeerde Baptistegemeente (Drie Riviere) – Sondag 24 November 2013