Die Boodskap van Daniël - 07 (Van Koning tot Grasvreter)

1.     SKRIFLESING:

       Hierdie hoofstuk waarna ons vanoggend gaan kyk, handel oor die tweede droom wat Nebukadneser gedroom het.

Daniël 4:1-37 ~  “Koning Nebukadnesar aan al die volke, nasies en taalgroepe wat oor die hele wêreld woon: Voorspoed! ²“Ek betuig met blydskap dat ek die tekens en wonders wat die allerhoogste God gedoen het, kon belewe. ³“Hoe groot is sy tekens, hoe magtig sy wonders! Sy koninkryk is ’n ewige koninkryk, sy heerskappy duur van geslag tot geslag. ⁴“Ek, Nebukadnesar, het rustig en voorspoedig in my paleis gewoon, ⁵maar toe het ek ’n droom gehad wat my ontstel het, visioene in my slaap, wat deur my kop gemaal en my laat bang word het. ⁶Daarom het ek ’n bevel uitgevaardig dat al die koninklike raadgewers voor my gebring moes word om vir my die droom uit te lê. ⁷Toe het die towenaars, die voorspellers, die sterrekykers en die besweerders gekom, en ek het hulle die droom vertel, maar hulle kon dit nie vir my uitlê nie. ⁸Uiteindelik het Daniël, genoem Beltsasar na die naam van my god en in wie die gees van die heilige gode is, ingekom en ek het hom die droom vertel. ⁹“Ek het vir hom gesê: Beltsasar, hoof van die towenaars, ek weet dat die gees van die heilige gode in jou is en dat geen geheim vir jou onverklaarbaar is nie. Hier is nou my droom, lê dit vir my uit. ¹⁰“Ek het hierdie visioen in my slaap gehad: Toe ek kyk, sien ek ’n boom in die middel van die aarde, en dit was baie hoog. ¹¹Die boom het so groot en sterk geword dat sy top aan die hemel geraak het, en dit was oral op die aarde sigbaar. ¹²Sy blare was mooi en sy vrugte was groot, daar was genoeg kos aan hom vir die hele wêreld. Onder hom het die wilde diere skaduwee gesoek, en in sy takke het die voëls nes gemaak. Alles wat leef, het van hom hulle kos gekry. ¹³“Toe ek nog so kyk, terwyl ek in my slaap die visioen sien, kom daar ’n wag, ’n engel, uit die hemel uit af. ¹⁴Hy het hard geroep: ‘Kap af die boom, kap af sy takke, stroop af sy blare en gooi weg sy vrugte. Die wilde diere moet onder hom uit wegvlug en die voëls uit sy takke uit. ¹⁵Maar bind ’n yster- en ’n bronsband om sy stomp en laat dit in die grond bly saam met die gras in die veld. Nebukadnesar moet snags deur die dou natgemaak word en van plante leef saam met die wilde diere. ¹⁶Sy verstand moet anders word as dié van ’n mens, hy moet die verstand van ’n dier kry. Dit moet sewe tydperke lank oor hom kom. ¹⁷Hierdie aankondiging berus op ’n besluit van dié wat wag hou, die engele, en hulle maak hierdie beslissings bekend. So sal alle mense weet dat die Allerhoogste mag het oor al die koninkryke op aarde en dat Hy dit gee aan wie Hy wil; Hy stel selfs die onbelangrikste mens daaroor aan.’ ¹⁸“Dit is die droom wat ek, koning Nebukadnesar, gehad het. Lê dit nou vir my uit, Beltsasar, want geen raadgewer in my koninkryk is in staat om dit vir my uit te lê nie. Jy is daartoe in staat, want die gees van die heilige gode is in jou.” ¹⁹Toe het Daniël, ook genoem Beltsasar, ’n oomblik verstom gestaan, verbyster deur sy gedagtes. Die koning het vir hom gesê: “Moenie dat die droom en sy uitleg jou ontstel nie, Beltsasar.” Beltsasar het geantwoord: “U Majesteit, het die droom maar eerder op u vyande geslaan, die uitleg op u teëstanders! ²⁰Die boom wat u gesien het, wat so groot en sterk geword het dat sy top aan die hemel geraak het, en wat oral op die aarde sigbaar was, ²¹waarvan die blare mooi en die vrugte groot was en waaraan daar genoeg kos was vir die hele wêreld, waaronder die wilde diere gebly en in wie se takke die voëls nes gemaak het, ²²die boom is u, U Majesteit. U het groot en sterk geword, u grootheid raak selfs aan die hemel, u mag strek oor die hele aarde. ²³U Majesteit het ’n wag, ’n engel, uit die hemel uit sien afkom, en hy het gesê: ‘Kap af die boom en verwoes dit, maar bind ’n yster- en ’n bronsband om sy stomp en laat dit in die grond bly saam met die gras in die veld. Nebukadnesar moet snags deur die dou natgemaak word en van plante leef saam met die wilde diere. Dit moet sewe tydperke lank oor hom kom.’ ²⁴“Dit is die uitleg, U Majesteit, dit is die besluit van die Allerhoogste oor u: ²⁵U sal uit die menslike samelewing uitgestoot word en saam met die wilde diere moet leef. U sal moet gras eet soos beeste en u sal snags deur die dou natgemaak word. Dit sal sewe tydperke lank oor u kom. Dan sal u moet erken dat die Allerhoogste mag het oor al die koninkryke op aarde en dit gee aan wie Hy wil. ²⁶Die bevel dat die boom se stomp in die grond moet bly, beteken dat u koningskap herstel sal word sodra u erken dat die Hemel regeer. ²⁷Daarom, U Majesteit, luister na my raad: breek met u sonde en u ongeregtigheid, doen wat reg is en bewys barmhartigheid teenoor dié wat in nood is. Dan sal u voorspoed aanhou.” ²⁸Maar alles het oor koning Nebukadnesar gekom. ²⁹Na twaalf maande, terwyl hy op die dak van die paleis geloop het, ³⁰het hy gesê: “Kyk net hoe groot is Babel! Deur my groot mag het ek daarvan ’n koningstad gemaak, tot my eer en roem.” ³¹Sy woorde was nog nie koud nie toe kom daar ’n stem uit die hemel: “Daar is besluit, koning Nebukadnesar, dat jy uit jou koningskap onthef gaan word. ³²Jy sal uit die menslike samelewing uitgestoot word en saam met die wilde diere moet leef en gras moet eet soos beeste. Dit sal sewe tydperke lank oor jou kom. Dan sal jy moet erken dat die Allerhoogste mag het oor die koninkryke op aarde en dit gee aan wie Hy wil.” ³³Op dieselfde oomblik het oor Nebukadnesar gekom wat oor hom gesê is. Hy is uit die menslike samelewing uitgestoot en moes gras eet soos beeste. Hy is snags deur die dou van die hemel natgemaak, en sy hare het so lank geword soos die vere van ’n arend en sy naels soos dié van ’n voël. ³⁴“Toe die vasgestelde tyd verby was, het ek, Nebukadnesar, na die hemel opgekyk om hulp en het ek my verstand teruggekry. Ek het die Allerhoogste geprys, ek het Hom wat ewig leef, geloof en geëer. Aan sy heerskappy is daar geen einde nie, sy koninkryk bestaan oor al die geslagte heen. ³⁵Teenoor Hom is al die bewoners van die aarde soos niks; Hy doen soos Hy besluit met die hemelse magte en met die mense op aarde. Daar is niemand wat Hom daarvan kan weerhou en vir Hom kan sê: ‘Wat doen U?’ nie. ³⁶“Ek het in dié tyd my verstand teruggekry, en my koninklike waardigheid, my eer en majesteit is aan my teruggegee. My raadgewers en hoofamptenare het my opgesoek, my koningskap is herstel en ek het selfs meer mag gekry as tevore. ³⁷Ek, Nebukadnesar, prys en eer en loof die Koning van die hemel. Alles wat Hy doen, is reg, sy optrede is regverdig. Hy het die mag om hoogmoediges te verneder.”    

2.    VOORAF:

       In die eerste paar verse van Dan.4 word ons voorgestel aan 'n man met baie mag, wat die volke onder sy beheer toespreek – 'n man wat trosts is in sy eie oë, maar 'n magtige man wat kort voor lank vernedering gaan ervaar, soos min mense nog ervaar het – van "koning tot grasvreter"!

·           Voorspoed: Die man aan die woord in ons openingsverse, is die magtige en skatryk koning Nebukadneser – 'n selfvoldane man, wat in v.1 sy onderdane voorspoed toewens – voorspoed wat hy kort voor lank self nie meer gaan ervaar nie.

·           Lofprysing: Wat egter in vv.2-3 volg, is verbysterend, want hierdie selfvoldane en magtige man, gee eer aan die Allerhoogste God. Hierdie is leë praatjies, want hy het nog altyd geweier om die knie te buig voor die lewende God en selfs ook voor Marduk die Babiloniese god.

       Wat het Nebukadneser dan met so 'n uitspraak bedoel? Daar is baie moontlike verklarings hiervoor. So verduidelik Rodney Stortz bv. dat die Nebukadneser van die eerste drie hoofstukke, nie dieselfde een is as dié van hoofstuk vier nie en hy bewys dit vanuit Babiloniese geskiedskrywes en dan gaan hy voort en verduidelik waarom Nebukadneser III hierdie uitspraak t.o.v. God gemaak het. Ek voel egter ongemaklik met hierdie ingewikkelde verklaring en sal dus net volstaan met J.G. Baldwin se kort verklaring (waarmee die meeste ander kommentators saamstem), nl. dat ons enersyds nie Daniël se invloed op Nebukadneser se denke en taalgebruik moet onderskat nie, maar andersyds sê Baldwin ook dat Marduk se aanbidders, hulle Babiloniese god in dieselfde lig as Daniël se God gesien het en daarom Nebukadneser se woorde – woorde waar hy eintlik eer aan Marduk bring en nie aan die lewende God nie. Laastens kan dit ook wees dat Daniël as eerste  minister die toespraak geskryf het en het daardie woorde weliswaar na Daniël se God verwys, maar dat Nebukadneser se hart hoegenaamd nie in die woorde was nie. Hoe dit ook al sy, wat belangrik is, is om te onthou dat Nebukadneser steeds nie God Drie-Enig in waarheid aanbid nie en ons sien dit duidelik in v.8 waar Nebukadneser self bely wanneer hy sê ~ Daniël... ...wie se naam Béltsasar is, na die naam van my god, en in wie die gees van die heilige gode is.       

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                 

3.    DIE DROOM EN GEVOLGE:

       In die tweede gedeelte van ons Skriflesing (vv.4-37), vind ons dat Nebukadneser geteister word deur 'n tweede droom – nog 'n droom wat hom vreesbevange laat en in vv.4-5 kla hy dat hy rustig en in voorspoed geleef het, maar nou word hy weer geteister deur 'n droom – 'n droom wat hom ontstel het (die OAV sê dit het hom "verskrik en verontrus").

·           Die Koning se Verwaandheid

       Die een oomblik het Nebukadneser eer aan die lewende God gebring, net om die volgende oomblik homself in verwaandheid weer te wend tot sy waarsêers (vv.6-7), maar soos die geval met sy eerste droom, kon hulle ook nie hond-haar-afmaak nie, waarop hy hom maar weer einde ten laaste tot Daniël wend (v.8). Ook hier blyk dit duidelik dat die koning steeds nie weet waaroor dit gaan, as hy in v.9, Daniël die hoof van die towenaars noem nie. Hoe skokkend om te sien dat hy steeds na die eerste wonderwerk en ingrepe deur God, homself nie wend tot Hom wat die enigste Alwyse is nie. Vir hierdie sonde en onkunde en insigloosheid en verwaandheid, gaan hy nog baie duur betaal.

-        Nebukadneser se droom:

       In vv.9-17 vertel die koning vir Daniël wat hy gedroom het – 'n ontstellende droom wat die koning nie verstaan nie. Hy het 'n reuse boom gesien wat in die middel van die aarde staan en wat regoor die wêreld gesien kon word; 'n pragtige boom wat baie vrugte gedra het, maar 'n boom wat uiteindelik deur 'n heilige uit die hemel (v.13, OAV) afgekap is. Dit was duidelik dat hierdie boom 'n mens verteenwoordig het, want die mees onstellende deel van die droom volg direk nadat die boom afgekap word – die koning droom dat hy deur die dou natgemaak moet word en van plante sal moet leef en seker die ergste – hy sal die verstand van 'n dier kry! Dan sê Nebukadneser hierdie verstommende woorde – woorde wat hy in sy droom gehoor het (v.17, OAV) ~ Op ’n besluit van die bodes (die NAV vertaal dit met "enegele" wat die korrekte vertaling is – קַדִּישׁ [qaddiysh /kad·deesh/] = engele) berus die bevel, en ’n woord van die heiliges is die saak, met die bedoeling dat die lewendes kan erken dat die Allerhoogste mag het oor die koningskap van die mens en dit gee aan wie Hy wil, en die nederige onder die mense daaroor aanstel. Hoe duideliker moet hy nog hoor dat daar maar net een ware God is – dié God wat heerskappy aan mense gee en dit van hulle wegneem.

       Die probleem met Nebukadneser was dat hy steeds trots was en in sy eie oë dié god en daarom sál en gaan God hom wat Nebukadneser is, verneder ~ God weerstaan die hoogmoediges, maar aan die nederiges gee Hy genade (1 Pet.5:5) en dit, sal ons sien, is presies wat met hierdie magtige en ryk koning gaan gebeur.

       Dit is baie interessant om te sien dat daar ook na ander vorste in die Ou Testament verwys word as "bome" – ons het dus hier te doen met 'n algemene simbool – Eseg.31:6 ~ Al die voëls het kom nes maak in sy takke, onder hom het al die wilde diere hulle kleintjies in die wêreld gebring

en in sy skaduwee het al die baie nasies kom woon. Hier word natuurlik gepraat van die Farao van Egipte.

-        Daniël se uitleg:

       Verstommend genoeg reageer Daniël nie onmiddellik op die koning se droom, soos wat 'n mens dalk sou verwag nie – nee, hy het vir ’n oomblik verstom gestaan, verbyster deur sy gedagtes (v.19). Ons weet dat Daniël gereeld in gebed verkeer het (Dan.6:10) en sekerlik sou hy ook vir die koning gebid het, soos wat dit van alle gelowiges verwag word en daarom was Daniël nie bang oor die gevolge vir homself wanneer hy die droom gaan uitle nie. Nee, hy was eerder ontsteld oor die uiteinde van die koning.

       Daniël is 'n pragtige voorbeeld vir ons in v.19 wanneer hy die owerste wat oor hom aangestel is, met respek behandel en hom aanspreek as "u majesteit". Hierdie is so 'n pragtige voorbeeld van wat daar bestaan tussen die gelowige en die ongelowige as dit kom by opregtheid en sensitiwiteit. In v.20 sê die koning vir Daniël ~ Moenie dat die droom en sy uitleg jou ontstel nie, maar Nebukadneser was vals in sy aanmoediging, want hy was baie ontsteld (v.4 ) en nou maak hy soos die ou wat skindernuus uit 'n ander ou wil trek en dan sê hy, "ek sal vir niemand anders vertel nie". Daniël daarenteen is opreg in sy respek en sensitiwiteit en hy spreek Nebukadneser nie alleen aan as "u Majesteit" nie, maar hy sê ook in v.19b ~ U Majesteit, het die droom maar eerder op u vyande geslaan, die uitleg op u teëstanders! Hy is opreg jammer vir hierdie man wat kranksinnigheid in die gesig staar! Die probleem met Nebukadneser was dit wat Paulus van Timoteus in Fil.2:20-21 gesê het ~ Ek het trouens niemand met dieselfde gesindheid as hy en wat julle belange so opreg sal behartig nie. ²¹Al die ander soek net hulle eie belange, nie dié van Jesus Christus nie. Nebukadneser gaan leer dat die uiteindelike mag en besluitneming by die Allerhoogste gesetel is en in geen mens se hande nie.

       God het hierdie droom – 'n droom van profetiese aard – aan Nebukadneser gegee en God gee self ook die uitleg daarvan deur sy dienskneg Daniël aan Nebukadneser. Net so tussen hakies – heirdie is 'n klassieke voorbeeld daarvan dat bepaalde fenomene (in hierdie geval 'n droom), gewerk deur die Heilige Gees wel deur ongelowiges ervaar kan word, maar dat dit steeds nie noodwendig daarop dui dat so 'n persoon, Gees vervuld is, of gered is nie.

       In kort is die uitleg van die droom as volg:

(i)   Die sentrale element in die droom is 'n "kosmiese boom" (vv.10-12 en 20-22) en dit reflekteer Nebukadneser se persoonlikheid en selfbeeld – sy eie voortreflikheid (Dan.3) is onder die vergrootglas, want hy sien homself as die heerser van die heelal en die uiteinde van hierdie droom sal wees om hom te stroop van sy grootheidswaan en dit sou vinnig en intens gebeur.

(ii)  Tweedens (vv.13-16; 23 en 25-26) Hierdie boom (Nebukadneser) gaan afgekap en verwoes word en tot niks gemaak word. Nebukadneser sou nie alleen sy heerskappy verloor nie, maar ook die wese van sy mensheid, deurdat hy soos die diere van die veld sou word (sy kos, leefwyse en verstand).

       Hier is egter alreeds 'n glinstering van hoop wat vir de koning deurgegee word – daar moet 'n yster- en bronsband om die stam gebind word – waarom? Die boom kan uiteindelik weer herrys indien die stam behoue bly en dit is die kans wat die Here God aan Nebukadneser gee, maar daar is 'n voorwaarde aan verbonde – v.27 ~ Daarom, U Majesteit, luister na my raad: breek met u sonde en u ongeregtigheid, doen wat reg is en bewys barmhartigheid teenoor dié wat in nood is. Dan sal u voorspoed aanhou. Vv.28-29 is vir ons 'n aanduiding dat die Here vir Nebukadneser 'n geleentheid gegee het om hom daar en dan te bekeer indien hy gehoor gegee het aan die woorde van Daniël in v.27, want na Daniël se uitleg het dit nog 12 maande geduur voor die koning gestroop is van sy menswaardigheid – v.28 ~ Maar alles het oor koning Nebukadnesar gekom - hy het hom nie aan die waarskuwing gesteur nie en die vonnis is gevel – die eens magtige Nebukadneser val van "koning tot grasvreter" en hierdie lydingstyd sal vir sewe tydperke duur (sewe – die Hebreeuse syfer wat volmaaktheid, of voltalligeheid aandui) en dan daarna – na hierdie sewe tydperke? Gaan hy sterf as hy hom nie bekeer nie? God is Nebukadneser so oneindig genadig, want Hy vonnis hom nie net nie – Hy gee hom hoop; God gee hom 'n glimpsie van Sy genade wat op hom wag, omdat Hy wat die Here is, in Sy Alwysheid weet dat Nebukadneser hom gaan bekeer ~ Die bevel dat die boom se stomp in die grond moet bly, beteken dat u koningskap herstel sal word sodra u erken dat die Hemel regeer (v.26). Ons sien ook hier 'n duidelike verband tussen Goddelike oordeel aan die eenkant en die mens se verantwoordelikheid aan die anderkant.

(iii)   Laastens (vv.17 en 24) was daar 'n Engel wat opdrag gegee het dat die boom afgekap moes word. Daniël verduidelik aan Nebukadneser dat sy lot bepaal word deur die Allerhoogste – deur Hom by wie alle en finale gesag berus en al dink Nebukadneser dat hy hierdie wonderlike en reuse boom is wat aan almal voedsel en rus en skadu voorsien – al is hy hoe magtig en invloedryk en 'n gevreesde en ryk heerser, sal hy op die harde manier uitvind dat hy maar nogsteeds onderworpe is aan God die Almagtige en dat sy krag en mag en rykdom deur 'n genadige God aan hom gegee is en dat dit in 'n oogwink van hom weggeneem kan word.

-        Daar is hoop:

            Daniël gee egter 'n sprankie hoop vir Nebukadneser in v.27 ~ Daarom, U Majesteit, luister na my raad: breek met u sonde en u ongeregtigheid, doen wat reg is en bewys barmhartigheid teenoor dié wat in nood is. Dan sal u voorspoed aanhou.” Daar is altyd hoop by die Here – dit is nooit te laat nie. Al is die vonnis bykans gevel teen Nebukadneser en hy binnekort soos die diere sou word, is daar hoop en daarom is die woorde van Ps.8:4-9 so in die kol ~ As ek u hemel aanskou, die werk van u vingers, die maan en die sterre waaraan U ’n plek gegee het, ⁵wat is die mens dan

dat U aan hom dink, die mensekind dat U na hom omsien? ⁶U het hom net ’n bietjie minder as ’n hemelse wese gemaak en hom met aansien en eer gekroon, ⁷U laat hom heers oor die werk van u hande, U het alles aan hom onderwerp: ⁸skape en beeste, alles; selfs die diere in die veld, ⁹die voëls in die lug, en die visse in die see wat die oseane deurkruis. Nebukadneser het geheers oor dit wat God aan hom gegee het. Nebukaneser gaan vir 'n rukkie net so laag soos die diere wees, maar dan gaan God hom verhoog, want Nebukadneser gaan die knie voor die Almagtige buig.

·           Tugtiging deur Kranksinnigheid:

       Soos vroeër reeds gesê, het Nebukadneser die geleentheid ontvang om sy verantwoordelikheid na te kom t.o.v. God se oordeel en seën, maar vir twaalf maande lank bekeer hy hom nie.

-        Sy trots:

       In v.30 spog Nebukadneser steeds  ~ Kyk net hoe groot is Babel! Deur my groot mag het ek daarvan ’n koningstad gemaak, tot my eer en roem. Hy is trots op "sy handewerk" – so asof dit hy is wat alles totstand gebring het. Steeds verneder hy hom nie voor God nie; steeds buig hy nie die knie voor die Allerhoogste nie!

       Trots is waarskynlik een van die mees destruktiewe sondes wat daar is – dink maar aan die val van die satan; van Adam; ens. Trots veroorsaak dat jy van God vergeet, trouens deur trots verhef jy jouself bo God. Trots is gevaarlik. Trots is subtiel – ons moet ons gedurig self ondersoek om vas te stel of daar nie dalk trots in ons lewe is nie. Om myself hoër te ag as andere (ja, ook ander rasse – om ander rasse as benede jou te sien) is bv. niks anders as trots nie. Om staat te maak op jou eie vermoëns; jou eie geld ens., is niks anders as trots nie. Hoor wat sê Johannes in 1 Joh.2:15-16 ~ Moenie die sondige wêreld en die dinge van die wêreld liefhê nie. As iemand die wêreld liefhet, is die Vader se liefde nie in hom nie. ¹⁶Die wêreldse dinge—alles wat die sondige mens begeer, alles wat sy oë sien en begeer, al sy gesteldheid op besit—kom nie van die Vader nie, maar uit die wêreld.

       Ek kan ook nie anders as om C.S. Lewis in hierdie verband aan te haal nie: In God you come up against something which is in every aspect superior to yourself. Unless you know God as that – and, therefore, know yourself as nothing in comparison – you do not know God at all. As long as you are proud you cannot know God. A proud man is always looking down on things and people: and, of course, as long as you are looking down, you cannot see something that is above you (en weereens – dit sluit ander rasse in!).

-        Sy straf:

       Nebukadneser was trots – hy was baie trots en as daar so 'n uitdrukking bestaan het – arrogant trots - en sy straf daarvoor? Vv.31-32 ~ Daar is besluit, koning Nebukadnesar, dat jy uit jou koningskap onthef gaan word. ³²Jy sal uit die menslike samelewing uitgestoot word en saam met die wilde diere moet leef en gras moet eet soos beeste. Dit sal sewe tydperke lank oor jou kom. Dan sal jy moet erken dat die Allerhoogste mag het oor die koninkryke op aarde en dit gee aan wie Hy wil. Die eens trotse Nebukadneser word verneder – laer as wat enige mens verneder kan word – hy word soos 'n dier – dit terwyl Ps.8:4-9 uitdruklik sê dat die mens, ...net ’n bietjie minder as ’n hemelse wese gemaak is, maar méér as die beeste van die veld, want God het die mens ...laat heers oor die werk van (Sy) hande.

       Het hierdie vernedering; hierdie straf, net met Nebukadneser gebeur? O nee, Paulus waarsku almal van ons dat dit ook met ons kan gebeur. Paulus sê in Rom.1:24, dat God diesulkes oorgee aan ...die drange van hulle hart en aan sedelike onreinheid. God gee hulle oor aan ...skandelike drifte (v.26) en in v.28 sien ons dat Hy hulle  oorgee aan ...hulle verdraaide opvattings, sodat hulle doen wat onbetaamlik is.

-        Sy herstel:

       Daar is egter weer 'n glimpsie hoop; weer 'n blik op God se onuitspreeklike genade vir ons – v.32b ~ Dan sal jy moet erken dat die Allerhoogste mag het oor die koninkryke op aarde en dit gee aan wie Hy wil. Na sewe jaar wat Nebukadneser soos 'n dier en saam met die diere geleef het, kom hy tot sy sinne – nee, God bring hom tot sy sinne (v.34) en die koning het sy les geleer en alles wat van hom weggeneem was, word herstel – sy sinne; sy eer; sy koningskap en selfs meer mag as vantevore en hy kan nie anders as om in lofprysing uit te bars nie – hierdie keer opreg! Hy gee vir die eerste keer erkenning aan die lewende God en hy besing Sy lof (vv.34-35).

4.    Afsluiting:

       Nebukadneser was hoogmoedig en God het hom vir sewe jaar deur 'n harde en vernederedne leerskool geneem ten einde vir hom nederigheid aan te leer. Hieruit moet ons as gelowiges dan ook 'n les leer, nl. om nie onsself hoër te ag as ander en selfs in ons hoogmoed op doelbewuste of meestal op subtiele en soms selfs onbewuste wyse, God se eer te steel nie. Ja, ons moet alles na die beste van ons vermoë doen, maar asof vir die Here en wanneer ons sukses behaal, nogsteeds die eer aan God te bring, deur in opregtheid te sê ~ ...dit is God wat (my) gewillig en bekwaam maak om Sy wil uit te voer (Fil.2:13).

      

       Die Here het Nebukadneser egter na sy opregte belydenis weer verhoog en onmiddellik kan ons onsself afvra, waarom verhoog God Nebukadneser nou dat hy eintlik op die regte plek is – 'n nederige man? Waarom ontvang hy en enige iemand wat huleself verneder, dan soveel genade deur weer verhoog te word? Die antwoord lê vir ons in die feitelike geskiedenis van 'n ander Koning. Hierdie Koning waarvan ek praat kon en kan met reg uitkyk oor die ganse wêreld en die woorde van Nebukadneser uiter ~ Deur my groot mag het ek daarvan ’n koningstad gemaak, tot my eer en roem (v.30). Hy het nie alleen een van die sewe wonders van die antieke wêreld soos Nebukadneser geskep nie (die hangende tuine van Babel). Nee, Hy het die ganse heelal uit niks geskep, deur slegs 'n woord te spreek (Gen.1), maar in plaas daarvan dat Hy Homself verhoog het, het Hy, wat God en self Koning is, Homself verneder en in gehoorsaamheid, die heerlikheid van Sy Koninkryk verlaat en na die aarde gekom as mens. Hy het egter Sy vernedering nog 'n stap verder geneem en Hy het 'n dienskneg geword en uiteindelik, al was Hy onskuldig, bereid gewees om aan 'n kruis te sterf – wat kan meer vernederend wees as juis dit en dit terwyl Hy geen rede gehad het om hoegenaamd verneder te word nie, maar Hy het dit gedoen, sodat ons verlos kan word van ons trots – Hy wat alle reg het om Homself te verhoog, het Hom self verneder en minder as die engele geword ten einde Sy kinders uiteindelik te verhoog! En Sy naam is Jesus Christus ons Verlosser!

[1] Boodskap deur Kobus van der Walt – Vaaldriehoek Gereformeerde Baptistegemeente (Drie Riviere) – Sondag 13 Oktober 2013